Kościół katolicki wspomina 11 listopada św. Marcina biskupa z Tours, założyciela pierwszych klasztorów w Kościele zachodnim, mnicha, w młodości żołnierza. Św. Marcin przedstawiany jest w ikonografii jako rycerz oddający pół płaszcza żebrakowi. Jest pierwszym świętym Kościoła zachodniego spoza grona męczenników. Ikonografia często bazuje na przełomowym wydarzeniu z życia świętego i podkreśla miłosierdzie Marcina. Jako żołnierz cesarza Konstancjusza, a zarazem katechumen, zobaczywszy u bram miasta Ambianum (obecnie Amiens) sponiewieranego i marznącego żebraka, oddał mu swój płaszcz żołnierski. Następnej nocy miał ujrzeć we śnie odzianego w ten płaszcz Chrystusa, który do otaczających Go aniołów mówił: "To Marcin okrył mnie swoim płaszczem". Kilka znanych wersji tej historii różni się w szczegółach. Pewnym jest fakt, że w 339 r. Marcin przyjął chrzest i zgodnie z ówczesnym zwyczajem zrezygnował ze służby wojskowej. Św. Marcin urodził się ok. 317 r. w Panonii (dzisiejsze Węgry). Podobnie jak jego ojciec był żołnierzem, chociaż po przyjęciu chrztu porzucił służbę wojskową. Później przez dziesięć lat żył w pustelni na wyspie Gallimaria opodal Genui. Wkrótce zgromadził wokół siebie kilkudziesięciu pustelników, z którymi wspólnie założył najstarszy klasztor w Galii. Słynął z cnoty, ascetycznego życia a także z cudów. W 371 r. - wbrew swojej woli - został wybrany biskupem Tours. W dalszym ciągu jednak prowadził życie mnisze w klasztorze Marmoutier pod Tours, przewodząc w nim zgromadzeniu osiemdziesięciu zakonników. Był bardzo surowy dla siebie, a wyrozumiały dla innych. Potępiał błędy heretyków, ich samych natomiast bronił przed surowymi karami. W tym duchu zwalczał Itacjusza z Ossanowy, który domagał się kary śmierci dla heretyków. Marcin zmarł 8 listopada 397 r. w Candes w wieku 81 lub 61 lat (zależnie od ustaleń historyków), ale jego wspomnienie liturgiczne, ustanowione przez Perpetuusa (ok. 461-491), wypada 11 listopada. Dzień ten upamiętnia złożenie jego zwłok w podziemiach katedry w Tours. Kult św. Marcina zaczął się szerzyć najpierw we Francji i bardzo szybko - od połowy VI w. - w całej ówczesnej Europie chrześcijańskiej. Grób świętego i samo miasto stały się wówczas miejscem pielgrzymkowym, przy czym przez długie wieki zajmowało ono drugie miejsce w Kościele zachodnim po miejscach świętych w Jerozolimie. Został pierwszym ze świętych spoza grona męczenników. Najstarszą świątynią w Rzymie, poświęconą św. Marcinowi, a datowaną na V wiek, jest "San Martino al Monti" na wzniesieniu Cole Oppio . Ponadto wiele kościołów na całym świecie nosi jego imię; w samej tylko Francji jest ich ponad 4 tys. Jako swego patrona wybrały św. Marcina liczne diecezje, np. Moguncja i Rottenburg-Stuttgart w Niemczech, Eisenstadt w Austrii, a także kraje związkowe: austriacki Burgenland i szwajcarski kanton Schwyz. Wizerunek świętego na tle romańskiego gmachu widnieje też na oficjalnej pieczęci niemieckiej Moguncji. Pod wezwaniem św. Marcina jest katedra w Bratysławie oraz dwa kościoły w Kolonii. We wrześniu 1996 r. Jan Paweł II, jako szósty papież, nawiedził grób patrona archidiecezji Tours oraz Francji i uroczyście otworzył Rok św. Marcina, upamiętniający 1600. rocznicę śmierci tego apostoła wsi francuskiej. Św. Marcin jest patronem armii, rycerzy, żołnierzy, podróżujących, uchodźców, kowali i płatnerzy, pasterzy alpejskich, żebraków, pasterzy, tkaczy, rękawiczników, właścicieli winnic, garbarzy, hotelarzy i wielu innych. Od imienia świętego wzięła swą nazwą wyspa Martynika w małych Antylach oraz liczne źródła wód mineralnych. Postać świętego, a zwłaszcza scena jego dzielenia się połową płaszcza z żebrakiem, wielokrotnie inspirowały artystów. Malowali św. Marcina Carpaccio (1456-1526), El Greco (1541-1614) i liczni inni twórcy. Często jest przedstawiany jako rycerz na białym koniu , rzadziej jako biskup z hostią. Imię świętego obrało sobie pięciu papieży, a ostatni z nich - Marcin V (1417-1431) został wybrany 11 listopada. Bogate zwyczaje "marcińskie" We wczesnym chrześcijaństwie dzień św. Marcina miał charakter podobny do Środy Popielcowej. W czasach przedchrześcijańskich tego dnia rozpoczynała się zima, był to też termin płacenia podatków i początek nowego roku gospodarczego. Tego dnia uroczyście próbowano nowe wino. Z dniem św. Marcina łączą się też różne zwyczaje. Wśród nich były tzw. "rózgi Marcina". W tym dniu pasterze bydła dawali swoim chlebodawcom "rózgę": brzozową gałązkę z kilkoma listkami na czubku związaną z gałązką dębu i jałowca. Te "rózgi", święcone w Trzech Króli, służyły potem do wypędzania bydła na pastwiska. Do dziś w różnych częściach Niemiec odbywają się pochody dzieci z "lampionami św. Marcina", prowadzące do "ogniska św. Marcina". Dzieciom towarzyszy rycerz ubrany w rzymski hełm i purpurowy płaszcz, mający przypominać żołnierza Marcina i jego dobre czyny. Nade wszystko jednak znana jest pieczona "gęś św. Marcina" - tradycyjna potraw wywodząca się z Kolonii, gdzie 11 listopada spożywa się ją nadziewaną jabłkami, rodzynkami i kasztanami. Gdy późną jesienią następuje lekkie ocieplenie, Francuzi nazywają to "latem Marcina". Wiąże się to z inną legendą, według której gdy ciało Marcina wieziono statkiem po Loarze z miejsca śmierci - Candes-Saint-Martin - do Tours, z jesiennego snu obudziła się przyroda i nieoczekiwanie cała droga okryła się kwiatami. W Poznaniu 11 listopada wypiekane są specjalne "Marcinowe" słodkie rogale wypełnione masą z białego maku. Na najstarszej ulicy miasta - św. Marcinie - odbywa się uroczysta parada, której przewodzi rycerz na siwym koniu. Co ma wspólnego św. Marcin z gęsiami? W wielu krajach nie do pomyślenia jest dzień św. Marcina bez gęsi na stole. "Gęś św. Marcina" jest tradycyjną potrawą we Francji, Austrii i w Niemczech: w Kolonii na przykład spożywa się 11 listopada pieczoną gęś nadziewaną jabłkami, rodzynkami i kasztanami. W Szwecji św. Marcin jest patronem gastronomów z południa tego kraju. W Skanii już w przeddzień św. Marcina przy "świętomarcinowej" gęsi zbierają się wieczorem w restauracjach całe rodziny i grupy przyjaciół. - Dziś słowo "gęś" najczęściej kojarzy się z określeniem "głupia jak gęś", jednak to wcale nie odpowiada rzeczywistości. Gęsi ani nie są "głupie", ani też w tradycji historycznej nie grały roli podrzędnej - powiedział KAI Thomas Dolezal, ekspert ds. liturgii i świąt kościelnych w archidiecezji wiedeńskiej. Przypomniał, że już w czasach rzymskich gęsi towarzyszyły bogowi wojny, Marsowi. Swoim ostrzegawczym gęganiem gęsi uratowały też Rzym przed najazdem wroga. W tradycji germańskiej gęś była zwierzęciem ofiarnym i uosobieniem ducha wegetacji. Ten, kto rytualnie spożywał gęś, miał swój udział w sile ducha wegetacji. Gęsi również "zdradziły" swoim gęganiem św. Marcina. Gdy zmarł biskup Tours, Marcin został wybrany jego następcą. Legenda mówi, że nie chciał przyjąć tego urzędu i schował się do klasztornej szopy, w której chowano gęsi. Te jednak zaniepokojone podniosły wrzawę, zdradzając w ten sposób kryjówkę Marcina. Nowego biskupa triumfalnie wprowadzono do Tours, a pieczona na pamiątkę św. Marcina gęś przeszła do tradycji i zachowała się po dzień dzisiejszy. Jednak jedzenie gęsi, które utrzymało się aż do naszych czasów mimo popularnych fast-foodów, ma bardzo długą i niekoniecznie chrześcijańską tradycję. Od czasów Średniowiecza 11 listopada był bowiem w rolnictwie dniem, w którym odbywał się ubój zwierząt domowych i wypłaty. Tego dnia także świętowano pożegnanie lata i zjadano tłuste gęsi jako symbol dobrych, udanych zbiorów. Z czasem pogańskie jedzenie pieczonych gęsi przekształciło się w "gęś św. Marcina". We Francji spożywanie potraw z gęsi połączone jest z degustacją rocznych win. Ten francuski zwyczaj gęsi i młodego wina w dniu św. Marcina rozpowszechnił się w późniejszym okresie w Niemczech i Austrii, a od XVI w. - w Szwecji. Gęsi były tam znane już epoce kamiennej, ale ich pierwsze związki z Marcinem datują się od 1567 roku. Jeszcze w XIX wieku w kalendarzu rolniczym Tyrolu dzień św. Marcina oznaczany był gęsią, podobnie jak w norweskim kalendarzu runicznym.

Jesień to bez wątpienia piękna i zachwycająca pora roku. Dni co prawda robią się nieco chłodniejsze i krótsze, ale mimo wszystko mają swój niepowtarzalny urok. W Niemczech co roku organizowane są wówczas różne festyny, festiwale i obchody, które przyciągają odwiedzających z całego świata. Liczne jarmarki rzemieślnicze, imprezy sportowe, święto miasta czy piwa, to doskonałe okazje do świętowania dla mieszkańców i przyjezdnych. Najsłynniejsze święta ludowe przypadają na przełom września i października, czyli na okres końca plonów. Nürnberger Volksfest – wrzesień, Norymberga Od niemalże 200 lat w Norymberdze odbywa się festyn, ku uczczeniu urodzin i imienin króla Bawarii – Ludwika I. Po raz pierwszy zorganizowany był w 1826 roku i już wtedy cieszył się dużym zainteresowaniem. Wówczas odbył się piękny pokaz sztucznych ogni i od tego czasu jest to coroczna tradycja. Festyn ma miejsce dwa razy w roku – wiosną i jesienią. Przybywa na niego ok. 2 miliony gości. Oktoberfest – październik, Monachium Chyba najbardziej rozpoznawalny z niemieckich festiwali. Słynie z dobrego piwa i świetnej zabawy, a odwiedza go zazwyczaj około 6 milionów osób. Wśród Niemców największą popularność ma ponoć piwo Augustiner, mające swoją tradycję. Reprezentuje lokalny styl helles. Ponoć gdy powstało w nowo wybudowanym klasztorze augustianów, było tak smaczne, że bawarski książę zwolnił braci z części podatków. Od 1887 roku święto rozpoczyna się od parady kelnerek, niosących w rękach kufle z piwem. Na Oktoberfest rokrocznie przybywają licznie osobistości znane na całym świecie. Cannstatter Volksfest – wrzesień-październik, Stuttgart Drugim, najbardziej popularnym festynem w Niemczech jest Cannstatter Volksfest, który odbywa się w Stuttgarcie. Rozpoczyna się pod koniec września i trwa ok. 3 tygodnie. Szacunkowo na festiwal przyjeżdża rokrocznie ok. 4 miliony osób. Na gości festynu czekają liczne atrakcje w postaci kolejek wodnych, karuzeli, kolejek górskich. Wspólne chwile umilają uczestnikom pokazy fajerwerków, parady i muzyka. W namiotach restauracyjnych i winiarniach czekają na przybyszów pyszne posiłki i napoje. Festyn ludowy w Stuttgarcie to doskonała okazja do zabawy dla osób w każdym wieku. Lichtfest – Święto Światła, 9 października, Lipsk Święto Światła przypomina o pokojowej rewolucji, która odbyła się 9 października 1989 roku w ówczesnym NRD. Choć nieco przyćmione przez upadek muru berlińskiego, wydarzenie rokrocznie upamiętniane jest uroczystościami, na których licznie pojawiają się rodziny z dziećmi, osoby starsze i młodsze. Jego pierwsza edycja miała miejsce w 2009 roku i zatytułowano go Aufbruch Leipzig – 20 lat pokojowej rewolucji i jedności Europy”. Wieczorem podczas obchodów uczestnicy Festynu Świateł zapraszani są do ułożenia świecącej daty „89” z tysięcy świeczek. Freimarkt – wiosna/jesień, Brema Jednym z największych i najpopularniejszych festynów w Niemczech jest Freimarkt W Bremie, który odbywa się rokrocznie w październiku i trwa ponad 2 tygodnie. Historia Freimarkt związana jest z cesarzem Konradem II, który w 1035 roku nadał mieszkańcom prawo do wolnej sprzedaży towarów w centrum miasta. Obecnie na gości bremeńskiego festynu czekają liczne atrakcje w postaci wesołego miasteczka i pięknych parad. Euroscene – festiwal teatralny, listopad, Lipsk Pierwszy festiwal Euroscene Lipsk odbył się w 1991 roku i aż do dziś cieszy się rosnącą popularnością. Rokrocznie, przez 6 listopadowych dni, goście mają okazję wziąć udział w spektakularnych, innowacyjnych przedstawieniach taneczno-teatralnych. Festiwal współczesnego europejskiego teatru i tańca pokazuje kilkanaście występów artystów z całego świata, którzy wprowadzają w niebanalny świat ruchu. To jedyne w swoim rodzaju wydarzenie i zarazem najważniejszy tego typu festiwal w Europie. Unidram – Międzynarodowy festiwal teatralny, listopad, Poczdam Kolejny z festiwali teatralnych, tym razem w Poczdamie. Jest to nie lada gratka dla wielbicieli teatru niezależnego. Łączy się tu aktorstwo, taniec oraz różne formy wizualne, tworzone przez niezależnych twórców teatralnych, łączące różne style, tradycje i gatunki. Podczas festiwalu oprócz spektakli odbywają się też różne spotkania i warsztaty, skierowane zarówno do starszej, jak i młodszej widowni. Dzień Świętego Marcina – 11 listopada Dzień Świętego Marcina w swojej aktualnej formie obchodzony jest od 1993 roku, nawiązuje jednak do obchodów ze średniowiecza. W Niemczech jest to czas świąteczny. Martinstag, zwany również Martini, to dzień upamiętnienia świętego Marcina z Tours. Wówczas w wielu miastach odbywają się jarmarki Marcińskie – Martinimärkte, na których kupić można pyszne, pieczone gęsi marcińskie z czerwoną kapustą, ziemniaczanymi knedlami lub z chlebem. Niemałą frajdę mają dzieci, dla których organizowane są procesje z lampionami. Festiwale zawsze przyciągają tłumy gości, zarówno mieszkańców, jak i przyjezdnych. To doskonałe okazje do wspólnego świętowania w gronie rodziny lub przyjaciół. To miejsce integracji osób w różnym wieku – i starszych, i młodych. Festiwale niemieckie pozwalają gościom poczuć się jak w innym świecie. Rozrywka tego typu potrzebna jest zwłaszcza tym, którzy przyjechali spoza granicy Niemiec do pracy, np. jako opiekun dla seniora. To doskonała okazja, aby (w miarę możliwości) zabrać starszą osobę i spędzić wspólnie czas na zabawie.

Mowa o zwyczaju celebrowania dnia św. Marcina spożywaniem gęsiny i popijaniu jej młodym winem. To licząca siedemnaście wieków tradycja, która dotarła na ziemie polskie setki lat temu. Wino na św. Marcina: skąd pochodzi ta tradycja? Tradycja obchodzenia dnia Świętego Marcina pochodzi z Francji, gdzie żył i zmarł święty. Liturgiczne wspomnienie świętego przypada na 11 listopada, ponieważ tego dnia odbył się jego pogrzeb. Ten dzień był też ważny dla wszystkich rolników. To właśnie w okolicach 11 listopada wstrzymywano wszystkie prace gospodarskie. Spichlerze były pełne, gęsi tłuste, a beczki wypełniało młodziutkie, często jeszcze fermentujące wino. Czytaj więcej Zarówno chłopstwu, jak i szlachcie nie pozostawało więc nic innego, jak cieszenie się plonami. Była to też znakomita okazja do tego, aby ostatni raz przed adwentowym postem beztrosko pobiesiadować. Na stołach lądowały więc duże ilości gęsiny i oczywiście wina. Biesiady łączono też z wróżbami z gęsich kości. W miarę krzepnięcia tradycji obchodów dnia 11 listopada w konotacji ze Świętym Marcinem, do postaci tej przylgnęły dzban wina i gęś jako jedne z głównych atrybutów. Święty Marcin jest patronem wielu grup społecznych i zawodów, między innymi właśnie właścicieli winnic, ale też żołnierzy, dzieci, nawet oberżystów i… pijaków. Tradycja radosnej celebracji dnia św. Marcina rozprzestrzeniła się z Francji na większość krajów Europy – w zasadzie wszędzie tam, gdzie produkuje się wino. Zwyczaj zawędrował również do Polski, gdzie wino tłoczyło się przed setki lat, aż do XVII wieku, kiedy tak zwana mała epoka lodowcowa znacznie ochłodziła klimat w tej części Europy. Dzień Świętego Marcina celebruje się obecnie w Niemczech, Austrii i na Węgrzech, a także w krajach słowiańskich. Tradycja ta nadal żywa jest na przykład w Czechach, Słowacji i Chorwacji, a od pewnego czasu również w Polsce, w której z roku na rok przybywa coraz więcej winnic. W wielu miejscowościach organizuje się lokalne festiwale, a restauracje wprowadzają specjalne menu z gęsiną i młodymi winami – również w naszym kraju. Kim był Święty Marcin? Święty Marcin urodził w się w IV wieku w miejscowości Sabaria (Savaria), którą naukowcy utożsamiają ze współczesnym miastem Szombathely na Węgrzech. Zanim nawrócił się na chrześcijaństwo, a później został Świętym Marcinem z Tours, Martinus służył w rzymskim legionie. Pochodził z zamożnej rodziny. Jego ojciec, trybun ludowy, nadał mu imię na cześć boga wojny, Marsa. Przyszłość chłopaka była więc jasno określona: czekała go wieloletnia służba wojskowa. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Tymczasem na chrześcijaństwo nawrócił się już we wczesnej młodości, po przeprowadzce z Sabarii do Pawii we Włoszech. Decyzja ta spotkała się z dezaprobatą rodziny i pawijskiego biskupa, który nie chciał popaść w konflikt z wpływowym ojcem Martinusa. Jak każdy ówczesny chrześcijanin, Martinus był pacyfistą, służba w wojsku przysparzała mu więc wielu cierpień i dylematów moralnych. W trakcie wyprawy do Galii przeciwko Germanom poprosił o możliwość walki wyłącznie z krzyżem, bez broni. I wtedy stał się cud: Germanie poprosili o pokój. Po powrocie Martinus został mnichem, a później – biskupem miasta Tours we Francji. Wiele z jego dokonań uznano za cuda, co przekonało władze Kościoła do konsekracji Martinusa.

Kiedy przypada Dzień Świętego Marcina w kolejnych latach: Dzień Świętego Marcina 2022r. przypada 27 lipca (środa) Dzień Świętego Marcina 2022r. przypada 27 lipca (środa) Dzień Świętego Marcina 2022r. przypada 27 lipca (środa) Dzień Świętego Marcina obchodzony jest 11 listopada. Jest on patronem żołnierzy i ubogich. Niegdyś na świętego Marcina oficjalnie kończono pracę w gospodarstwach, uzupełniano marcinowe spichlerze i zapowiadano nadejście zimy. W podaniach ludowych można znaleźć powiedzenia: Jaki Marcin, taka zima lub Jeśli na Marcina wiatr z południa wieje, lekkiej zimy daje nadzieje. Są one związane z pracą na roli i hodowlą zwierząt. W listopadzie pojawiają się pierwsze przymrozki, więc uprawa pól dobiega końca, jak również w dniu świętego Marcina bydło wyprowadzane było po raz ostatni na pastwisko. Z postacią św. Marcina z Tours związanych jest wiele legend. Jedna z najpopularniejszych opowiada o wyprawie rycerza, podczas której spotkał żebraka. Ofiarował mu połowę swojego okrycia i sakiewkę z pieniędzmi. Podanie głosi, że ów nędzarz po tym geście przemienił się w samego Jezusa Chrystusa i skłonił św. Marcina do nawrócenia i przyjęcia święceń duchownych. Inny przekaz wyjaśnia dlaczego jednym z symboli wspomnienia patrona żołnierzy jest gęś. W 371 roku święty Marcin został wybrany na biskupa Tours, jednak czuł się niegodny podjęcia tej roli. Skrył się przed kościelnym posłańcem wśród stada gęsi, które zdradziły jego kryjówkę. W kulturze polskiej na dzień świętego Marcina organizowano uczty połączone z obrządkiem zabijania i pieczenia gęsi. Znane jest także przysłowie: Na świętego Marcina najlepsza gęsina! Tradycja świętomarcińska nakazywała aby tego dnia dzielić się z najuboższymi, stąd też pochodzi legenda o rogalach św. Marcina. W Polsce święto najhuczniej obchodzone jest w Poznaniu, ponieważ słynne rogale świętomarcińskie, czyli wypieki z półfrancuskiego ciasta z białym makiem, orzechami i migdałami, pochodzą właśnie z Wielkopolski. Legenda mówi o pewnym poznańskim piekarzu, który przed zbliżającym się wspomnieniem św. Marcina, postanowił poznać historię biskupa. Poruszony losami żołnierza, również chciał pomagać ubogim. We śnie odwiedził go rycerz, który ukazał piekarzowi podkowę. Następnego dnia upiekł bułki w kształcie podkowy ze snu, które wypełnił białym makiem, symbolizującym czystą duszę św. Marcina. Na tą pamiątkę w Poznaniu na ulicy Święty Marcin organizowane są Imieniny Marcina. Od 1993 roku są to doroczne obchody, w ramach których odbywa się korowód ze św. Marcinem w stroju rzymskiego legionisty w otoczeniu muzyków i szczudlarzy, a Prezydent Poznania symbolicznie przekazuje Marcinowi klucze do bram miasta. Ponadto paradzie towarzyszy znany kiermasz świętomarciński, koncerty, zabawy i pokazy fajerwerków. Ze Świętym Marcinem związanych jest kilka tradycji sięgających średniowiecza. Wówczas wróżono z gęsich kości piersiowych. Kadłub dokładnie czyszczono i oglądano – jeśli był biały zwiastował zimę suchą i pogodną, jeśli sina i czerwona – słotną, zaś gdy ma plamy, nadchodząca zima będzie burzliwa i śnieżna. Innym zwyczajem było trzykrotne objeżdżanie konno kaplicy i hojne ofiarowanie darów, aby św. Marcin uchował kawalerzystę w zdrowiu. Narzeczeni udający się w marcinową noc do ogrodu, zrywają po gałązce z drzewa owocowego. W domu każde z nich wkłada je do wazonu z wodą. Jeśli obie gałązki zakwitną do Bożego Narodzenia, wróżą pomyślność i szczęście przyszłego małżeństwa. Panował również przesąd, że tego dnia nie powinno się uruchamiać młynów, aby nie ryzykować złamaniem koła. W Europie św. Marcin czczony jest niemal w każdym kraju. Martinstag to niemiecki i austriacki odpowiednik wspomnienia św. Marcina. W kościele katolickim 11 listopada ma miejsce wspomnienie połączone z Mszą św. w intencji Ojczyzny, jednak nie jest to święto nakazane (z wyjątkiem, gdy 11 listopada wypada w niedzielę – jak w przypadku roku 2018).

Pierwszy przedsmak Świąt Bożego Narodzenia przybiera formę piernika i speculoos, które prosto z pogodnego letniego nieba spadają na półki supermarketów już na początku września. Od pierwszego dnia adwentu świąteczne jarmarki, bożonarodzeniowe hity w radiu i bajkowe światełka wprowadzają w całym kraju w świąteczny nastrój. Czy tylko religijni Niemcy obchodzą Boże Narodzenie? Nie. Chociaż jest to chrześcijańskie święto narodzin Jezusa Chrystusa, Niemcy, którzy nie wyznają żadnej wiary, również obchodzą Boże Narodzenie - łącznie 78 procent. Dla większości ludzi świętowanie Bożego Narodzenia jest ważną tradycją rodzinną. Około co czwarty Niemiec idzie w Boże Narodzenie do kościoła. Dla wielu osób uczestnictwo o północy w wigilijnej pasterce jest rytuałem, którego nie chcą przegapić. Co dla Niemców oznaczają święta Bożego Narodzenia? W badaniu przeprowadzonym przez instytut badań rynkowych Yougov większość respondentów wymieniła świece, choinkę, pieczenie ciasteczek i zakup prezentów. W 2020 roku w pokojach dziennych stanęło prawie 25 milionów choinek; preferowane są prawdziwe, ponieważ plastikowe imitacje powoli odchodzą do lamusa. Jak przebiegają typowe niemieckie święta Bożego Narodzenia? W Niemczech święta Bożego Narodzenia trwają dwa dni: 25 i 26 grudnia. 24 grudnia, Wigilia Bożego Narodzenia, dla wielu składa się z gorączkowego poranka i części świątecznej wieczorem. Jeśli Wigilia Bożego Narodzenia przypada na dzień roboczy, sklepy są otwarte do południa i panuje wtedy wielki pośpiech ze względu na zakup ostatnich prezentów lub produktów na świąteczną kolację. Potem następuje zdobienie choinki lampkami i kolorowymi bombkami, pakowanie prezentów i przygotowywanie potraw. Wczesnym wieczorem spotykają się rodziny. Niektóre z nich kultywują tradycje, takie jak wspólne śpiewanie lub muzykowanie. Po posiłku rozdawane są świąteczne prezenty: wtedy można rozpakować paczki leżące pod choinką. Dzieci już na tygodnie przed Bożym Narodzeniem napisały dla Dzieciątka Jezus listę życzeń i z niecierpliwością czekają, czy ich życzenia się spełnią. Młodzi ludzie, którzy wrócili do rodzinnego miasta na okres świąt, często wychodzą jeszcze późnym wieczorem, aby spotkać starych przyjaciół. Dlaczego w Wigilię Niemcy jedzą sałatkę ziemniaczaną? W starej tradycji chrześcijańskiej Wielki Post zaczynał się 11 listopada, czyli w Dzień Św. Marcina, i trwał do 24 grudnia. Dlatego w Wigilię podawane jest proste danie, na przykład karp, ponieważ ryba jest symbolicznym daniem postnym. Ale najbardziej popularna w całym kraju jest sałatka ziemniaczana z kiełbaskami. Według sondażu przeprowadzonego w 2016 roku jest tak w przypadku jednego na dwóch Niemców. W pierwszy lub drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia świątecznie zastawiony stół zaprasza do biesiadowania. Tradycyjnym świątecznym posiłkiem jest pieczona gęś z pyzami i czerwoną kapustą. Powiązane treści Magiczne jarmarki bożonarodzeniowe W niemieckich miastach wszystko się mieni tysiącem barw i pachnie Bożym Narodzeniem. Oto sześć ulubionych jarmarków bożonarodzeniowych i ich osobliwości.

Martinstag – Dzień Świętego Marcina „Laterne, Laterne, Sonne, Mond und Sterne …”. Czy mówią Wam coś te słowa? Tę i inne melodie będą podśpiewywać dziś dzieci, maszerując z kolorowymi lampionami przez ulice wielu regionów Niemiec, Austrii i Szwajcarii. 11 listopada Niemcy świętują Martinstag, czyli Dzień Świętego Marcina. Legenda o Świętym Marcinie Marcin (jeszcze wtedy nie święty:)) urodził się najprawdopodobniej na terenie obecnych Węgier. W wieku 15 lat, idąc w ślady ojca, został żołnierzem. Punkt zwrotny w jego historii to rok 338, kiedy podczas srogiej zimy w drodze do Galii, w miasteczku Amenies spotyka żebraka (der Bettler). Bez wahania rozcina mieczem swój płaszcz i oddaje jego połowę trzęsącemu się z zimna biedakowi (der Arme). Tej samej nocy Marcin ma sen, w którym śni mu się sam Jezus Chrystus odziany w podarowany przez Marcina płaszcz. Rok później, po przyjęciu chrztu, Marcin rezygnuje ze służby wojskowej. Prawdziwemu chrześcijaninowi nie godzi uczestniczyć w przelewie krwi (das Blutvergießen). Nie jest to jednak takie proste i udaje mu się to dopiero w roku 356. Zaszywa się w pustelni (die Einsiedelei), oddaje wszystko, co ma i zostaje mnichem (der Mönch). Ludzie kochają go za jego dobroć. Wiele lat później Marcin zostaje wybrany na biskupa Tours. Jego skromność (die Bescheidenheit) nie pozwala mu jednak na przyjęcie zaszczytu, dlatego ukrywa się w gęsiarni (der Gänsestall) przed wysłannikami papieża, którzy mają przekazać mu tą nowinę. Niestety gęsi nie potrafią utrzymać „języka za zębami” i głośnym gęganiem (das laute Schnattern) zdradzają kryjówkę Marcina. Ten nie ma wyjścia, zostaje biskupem (der Bischof), a następnie świętym. W znakomity sposób historię Marcina przedstawiło Westdeutscher Rundfunk: Gęś na Świętego Marcina Tradycyjnie, 11 listopada podawana jest na obiad pieczona gęś (die Bratgans). W tym czasie gęsi są ponoć najtłustsze i co za tym idzie, najlepsze. Innym wyjaśnieniem serwowania gęsiny w tym dniu, jest fakt, iż 11 listopada był dniem, w którym rolnicy płacili feudałom dzierżawę (die Pacht). Zapłata odbywała się bardzo często w formie gęsi, bowiem ptaki te były bardzo cenione przez klasę wyższą. Z ich piór powstawały przybory piśmiennicze (Schreibgeräte), a gęsim pierzem (Federn) można było wypełnić poduszki. Gęś serwuje się tradycyjnie z czerwoną kapustą (der Rotkohl) i knedlami z czerstwej bułki namoczonej w ciepłym mleku (Semmelknödel) lub z kluskami ziemniaczanymi (Kartoffelknödel). Pochody i kolorowe lampiony W wielu krajach niemieckojęzycznych w dniu 11. listopada organizowane są pochody (Umzüge). Dzieci przechodzą ulicami miast i wsi z kolorowymi lampionami (Laternen) w ręku. Towarzyszy im jadący na przedzie „święty Marcin” na koniu. Bardzo często inscenizowana jest scena przekazania przez Marcina płaszcza ubogiemu. Pochodom towarzyszą tradycyjne pieśni, śpiewane z okazji tego święta, tak zwane Martinslieder. Na zakończenie pochodu wszyscy zbierają się wokół Martinsfeuer, czyli ogniska. Dzieci obdarowywane są słodyczami, w tym typowym dla Martinstag ludzikiem z ciasta drożdżowego (der Hefeteig), zwanym Stutenkerl lub Weckmann. W Niemczech południowych dzieci dostają drożdżowe ciastka w kształcie gęsi lub Martinshörnchen, znane również w Polsce rogale świętomarcińskie. Bardziej przedsiębiorcze dzieci wyruszają w tym dniu na obchód po okolicznych domach, by zebrać jeszcze więcej słodkości i podarków (Gaben). W tej tradycji można dostrzec podobieństwo z amerykańskim Halloween. Jeśli macie ochotę upiec Weckmänner, polecam sprawdzone przepisy Sally: Ćwiczenie Na koniec mam dla Ciebie praktyczne ćwiczenie. Obejrzyj raz jeszcze historię Świętego Marcina, a następnie spróbuj opowiedzieć ją głośno sam. Dla ułatwienia zebrałam dla Ciebie przydatne słowa i wyrażenia. ✴ ein römischer Soldat ✴ ein Pferd, ein Schwert, einen Helm besitzen ✴ alle Menschen lieben ✴ den Kranken helfen ✴ zu einer Stadt reiten ✴ eisig kalt, alle Menschen frieren ✴ einen nackten Bettler treffen ✴ den Umhang in zwei Teile schneiden, eine Hälfte dem Bettler geben ✴ kein Soldat mehr ✴ Mönch werden ✴ bescheiden, einfach leben ✴ Suche nach einem neuen Bischof – Martin als Kandidat ✴ sich in einem Gänsestall verstecken ✴ Gänse schnattern, Menschen finden Martin ✴ Martin – ein neuer Bischof ✴ heilig werden Podobał Ci się wpis? Nie przegap kolejnych! Bądź na bieżąco, śledząc mojego fan page’a! Zachęcam również do pozostawienia komentarza pod wpisem. To bardzo mobilizuje do ciągłej pracy nad blogiem. Dziękuję i do usłyszenia! Angelika

W Niemczech oficjalnie obchodzonych na terenie całego kraju jest 8 świąt: Nowy Rok (1 stycznia),Wielki Piątek (święto ruchome),Poniedziałek Wielkanocny (święto ruchome),Święto Pracy (1 maja),Wniebowstąpienie Pańskie (święto ruchome),Poniedziałek Zielonoświątkowy (święto ruchome),Dzień Zjednoczenia Niemiec (3 października),Boże Narodzenie (25-26 grudnia). Nowy Rok jest jednym z najważniejszych świąt rodzinnych w Niemczech. Choć wiele tradycji jest podobnych do polskich, istnieją także zwyczaje znamienne tylko dla Niemiec. Symbolem niemieckiego Nowego Roku jest piernik oraz rodzina. Pierwszego stycznia nikt nie powinien być sam, dlatego samotne osoby zapraszane są przez krewnych i znajomych. Najciekawszym obyczajem jest skakanie z krzeseł, stołków czy łóżek gdy wybije północ. Na przełomie starego i nowego roku zakazane jest robienie prania i jego suszenie. Z noworocznymi obchodami związane są także robione na drutach lub haftowane serwetki, zaś na drzwiach i oknach pojawiają się wianki z choinki, w których dominują dwa kolory: czerwony i zielony. Wielki Piątek w Niemczech nazywany jest również Cichym Piątkiem, ponieważ służyć ma wyciszeniu i refleksji nad Męką Pańską. W odróżnieniu do polskich zwyczajów, w ten dzień nie obowiązuje post, a kapłani zapraszają wiernych na wspólną wieczerzę, gdzie podawane jest wino, chleb i woda. Dla wierzących Niemców jest to czas modlitwy i uczestniczenia w misteriach upamiętniających śmierć Chrystusa. Poniedziałek Wielkanocny upływa na spokojnym odpoczynku i spędzania czasu w gronie rodzinnym. Popularny w Polsce zwyczaj polewania się wodą, w Niemczech jest nieznany. Święto Pracy swymi obchodami podobne jest do rodzimych zwyczajów. Niemieckie Zrzeszenie Związków Zawodowych organizuje pochody, demonstracje i manifestacje polityczne. Wniebowstąpienie Pańskie to święto przypadające 40. dni po Wielkanocy. Obchodzone jest na pamiątkę wstąpienia do nieba zmartwychwstałego Jezusa. W tradycji niemieckiej trzy dni przed uroczystością przeprowadzane są błagania połączone z procesjami modlitewnymi i błagalnymi o dobre zbiory. Wniebowstąpienie Chrystusa jest świętem państwowym od 1934 roku. Poniedziałek Zielonoświątkowy obrzędami podobny jest do polskich Zielonych Świątków. Nasi zachodni sąsiedzi również przychodzą do kościoła z gałązkami brzozy, którą następnie wtykają pod strzechę lub drzwi wejściowe. Innym zwyczajem jest tworzenie girland z zielonych liści, zaś w Dolnej Saksonii popularne jest sadzenie tzw. drzewek zielonoświątkowych. Najrzadziej praktykowanym zwyczajem są procesje z udziałem zwierząt gospodarskich, z których najsilniejsze ozdabiane jest zielonymi gałązkami, kwiatami i wstążkami. Dzień Zjednoczenia Niemiec należy do najmłodszych świąt niemieckich. Ustanowione zostało w 1990 roku na pamiątkę upadku muru berlińskiego i historycznego scalenia Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Republiki Federalnej Niemiec. Święto najhuczniej obchodzone jest w Berlinie przy Bramie Brandenburskiej, gdzie organizowane są koncerty, festiwale i wydarzenia kulturalne. W chrześcijańskich rodzinach bożonarodzeniowe obchody rozpoczyna uroczysta wieczerza wigilijna spożywana 24 grudnia. Tradycyjną niemiecką potrawą wigilijną jest sałatka kartoflana, zaś w odróżnieniu od polskich zwyczajów, nie pozostawia się pustego nakrycia, jednak pod każdym talerzem musi znaleźć się pieniążek, który przynosić ma bogactwo w najbliższym roku. Pierwszy dzień świąt upływa na rodzinnym spędzaniu czasu i wspólnym obiedzie, na którym podawana jest najczęściej pieczona gęś oraz strucla drożdżowa z bakaliami.

Biskup Marcin z Tours (316-397) jest świętym, jakiego potrzebuje współczesna Europa i takim, który w sposób szczególny podoba się papieżowi Franciszkowi: chrześcijaninem, który w decydującej chwili życia poszedł "na peryferie". Jest symbolem pokoju, starań o większą solidarność, o zwrócenie większej uwagi na grupy z marginesu: żebraków, na osoby wykluczone oraz odmawiających walki z bronią w często bazuje na przełomowym wydarzeniu z życia świętego i podkreśla jego miłosierdzie. Jako żołnierz cesarza Konstancjusza jechał z rodzinnego domu do koszar. Gdy u bram miasta Ambianum (obecnie Amiens) ujrzał sponiewieranego i marznącego żebraka, nie mając ani pieniędzy, ani jedzenia, rozciął mieczem na pół swój płaszcz oficerski i dał go żebrakowi. Następnej nocy miał ujrzeć we śnie odzianego w tę połowę Chrystusa, który do otaczających Go aniołów powiedział: "To Marcin, zdążający do chrztu, okrył mnie swoim płaszczem". Ten sen miał spowodować, że – według różnych wersji tej historii – w 339 r. Marcin przyjął chrzest i, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, zrezygnował ze służby święty urodził się ok. 317 w Panonii (dzisiejsze Węgry) i – podobnie jak jego ojciec – był żołnierzem, ale po przyjęciu chrztu porzucił służbę wojskową. Później przez dziesięć lat żył w pustelni na wyspie Gallimaria opodal Genui. Wkrótce zgromadził wokół siebie kilkudziesięciu mnichów, z którymi wspólnie założył najstarszy klasztor w Galii. Słynął z cnoty, ascetycznego życia, a także z 371 r. – wbrew jego woli – wierni wybrali go na biskupa Tours. W dalszym ciągu jednak prowadził życie mnisze w klasztorze w pobliskim Marmoutier, przewodząc w nim zgromadzeniu osiemdziesięciu zakonników. Był bardzo surowy dla siebie, a wyrozumiały dla innych. Potępiał błędy heretyków, ich samych natomiast bronił przed surowymi karami. W tym duchu zwalczał Itacjusza z Ossanowy, który domagał się kary śmierci dla zmarł 8 listopada 397 r. w czasie wizyty parafii w niewielkiej miejscowości Candes nad Loarą. Po trzech dniach mieszkańcy Tours wykradli zwłoki swego biskupa. Pochowano go 11 listopada w katedrze w Tours. Ten dzień jest od V wieku liturgicznym wspomnieniem tego św. Marcina zaczął się szerzyć bardzo szybko najpierw we Francji i – od połowy VI w. – w całej ówczesnej Europie chrześcijańskiej. Jego grób i samo miasto stały się wówczas miejscem pielgrzymkowym, przy czym przez długie wieki zajmowało ono drugie miejsce w Kościele zachodnim po miejscach świętych w Jerozolimie. Został pierwszym świętym, który nie był – patron europejskiNajstarszą świątynią w Rzymie, poświęconą św. Marcinowi, jest "San Martino al Monti" na Wzgórzu Oppio, datowana na V wiek. Ponadto wiele kościołów na całym świecie nosi jego imię; w samej tylko Francji jest ich ok. 4 tysięcy, a jego imię nosi 220 miejscowości. Jako swego patrona wybrały św. Marcina liczne diecezje, np. Moguncja i Rottenburg-Stuttgart w Niemczech, Eisenstadt w Austrii, a także kraje związkowe: austriacki Burgenland i szwajcarski kanton Schwyz. Wizerunek świętego na tle romańskiego gmachu widnieje też na oficjalnej pieczęci niemieckiej Moguncji. Pod wezwaniem św. Marcina jest katedra w Bratysławie oraz dwa kościoły w Kolonii, ale też ponad 500 kościołów w Hiszpanii, 700 we Włoszech, 350 na Węgrzech. Imię św. Marcina nosi też Canterbury – najważniejsza świątynia anglikańska. Przez ponad 1000 lat królowie Francji oddawali się w opiekę św. Marcinowi. W późnym średniowieczu w kraju było ponad 3 600 kościołów pod jego wezwaniem. Nazwisko Martin jest jednym z najpopularniejszych we wrześniu 1996 św. Jan Paweł II, jako szósty papież, nawiedził grób patrona archidiecezji Tours i Francji oraz uroczyście otworzył Rok św. Marcina, upamiętniający 1600. rocznicę śmierci tego apostoła wsi francuskiej. Polski papież spotkał się tam z ludźmi ubogimi i chorymi. W duchu św. Marcina powiedział wówczas, że „stan społeczeństwa widać po tym, w jaki sposób traktuje życie ludzi zranionych i jaką postawę okazuje w stosunku do nich”.Św. Marcin jest patronem armii, rycerzy, żołnierzy, podróżujących, uchodźców, kowali i płatnerzy, pasterzy alpejskich, żebraków, pasterzy, tkaczy, rękawiczników, właścicieli winnic, garbarzy, hotelarzy i wielu innych zawodów. Od imienia świętego wzięła swą nazwą wyspa Martynika w Małych Antylach oraz liczne źródła wód świętego, a zwłaszcza scena jego dzielenia się połową płaszcza z żebrakiem, wielokrotnie inspirowały artystów. Malowali go Carpaccio (1456-1526), El Greco (1541-1614) i liczni inni twórcy. Często jest przedstawiany jako rycerz na białym koniu, rzadziej jako biskup z hostią. Imię świętego obrało sobie pięciu papieży, a ostatni z nich – Marcin V (1417-31) został wybrany 11 zwyczaje „marcińskie”We wczesnym chrześcijaństwie dzień św. Marcina miał charakter podobny do Środy Popielcowej. W czasach przedchrześcijańskich tego dnia rozpoczynała się zima, był to też termin płacenia podatków i początek nowego roku gospodarczego. Tego dnia uroczyście próbowano nowe dniem św. Marcina łączą się też różne zwyczaje. Wśród nich były tzw. „rózgi Marcina”. Pasterze bydła dawali wtedy swoim chlebodawcom „rózgę”: brzozową gałązkę z kilkoma listkami na czubku związaną z gałązką dębu i jałowca. Te „rózgi”, święcone w Trzech Króli, służyły potem do wypędzania bydła na dziś w różnych częściach Niemiec i Austrii odbywają się pochody dzieci z „lampionami św. Marcina”, prowadzące do „ogniska św. Marcina”. Dzieciom towarzyszy rycerz ubrany w rzymski hełm i purpurowy płaszcz, mający przypominać żołnierza Marcina i jego dobre późną jesienią następuje lekkie ocieplenie, Francuzi nazywają to „latem Marcina”. Wiąże się to z inną legendą, według której, gdy ciało Marcina wieziono statkiem po Loarze z miejsca jego śmierci - Candes-Saint-Martin - do Tours, z jesiennego snu obudziła się przyroda i nieoczekiwanie całe nadbrzeżne łąki okryły się Poznaniu 11 listopada wypiekane są specjalne „Marcinowe” słodkie rogale wypełnione masą z białego maku. Na najstarszej ulicy miasta - św. Marcinie - odbywa się uroczysta parada, której przewodzi rycerz na siwym ma wspólnego św. Marcin z gęsiami?W wielu krajach nie do pomyślenia jest dzień św. Marcina bez gęsi na stole. „Gęś św. Marcina” jest tradycyjną potrawą we Francji, Austrii i w Niemczech: w Kolonii na przykład spożywa się 11 listopada pieczoną gęś nadziewaną jabłkami, rodzynkami i kasztanami. W Szwecji św. Marcin jest patronem gastronomów z południa tego kraju. W Skanii już w przeddzień jego dnia przy „świętomarcinowej” gęsi zbierają się wieczorem w restauracjach całe rodziny i grupy przyjaciół."Dziś ptak ten najczęściej kojarzy się z określeniem «głupia jak gęś», ale wcale nie odpowiada to rzeczywistości. Gęsi ani nie są «głupie», ani w tradycji historycznej nie grały roli podrzędnej" - powiedział KAI Thomas Dolezal, ekspert ds. liturgii i świąt kościelnych w archidiecezji wiedeńskiej. Przypomniał, że już w czasach rzymskich gęsi towarzyszyły bogowi wojny Marsowi. Swoim ostrzegawczym gęganiem gęsi uratowały też Rzym przed najazdem wroga. W tradycji germańskiej gęś była zwierzęciem ofiarnym i uosobieniem ducha wegetacji. Ten, kto rytualnie spożywał ją, miał swój udział w sile ducha również „zdradziły” swoim gęganiem św. Marcina. Gdy zmarł biskup Tours, Marcin został wybrany jego następcą. Legenda mówi, że nie chciał przyjąć tego urzędu i schował się do klasztornej szopy, w której chowano gęsi. Te jednak zaniepokojone podniosły wrzawę, zdradzając w ten sposób jego kryjówkę. Nowego biskupa triumfalnie wprowadzono do Tours, a pieczona na pamiątkę św. Marcina gęś przeszła do tradycji, która zachowała się po dzień jedzenie gęsi, które utrzymało się aż do naszych czasów mimo popularnych fast-foodów, ma bardzo długą i niekoniecznie chrześcijańską tradycję. Od czasów średniowiecza 11 listopada był bowiem w rolnictwie dniem, w którym dokonywano uboju zwierząt domowych i wypłat. Tego dnia także świętowano pożegnanie lata i zjadano tłuste gęsi jako symbol dobrych, udanych zbiorów. Z czasem pogańskie jedzenie tych pieczonych ptaków przekształciło się w „gęś św. Marcina”.We Francji spożywanie w dniu św. Marcina potraw z gęsi połączone jest z degustacją rocznych win, a ten francuski zwyczaj rozpowszechnił się w późniejszym okresie w Niemczech i Austrii, a od XVI w. – w Szwecji. Gęsi były tam znane już w epoce kamiennej, ale ich pierwsze związki z Marcinem datują się od 1567 roku. Jeszcze w XIX wieku w kalendarzu rolniczym Tyrolu dzień św. Marcina oznaczany był gęsią, podobnie jak w norweskim kalendarzu runicznym.“Via Sancti Martini”W 2005 roku wiodącą przez cały kontynent europejski pielgrzymkową „drogę św. Marcina” (“Via Sancti Martini”) Rada Europy ogłosiła „drogą kultury”. Łączy ona miejsce urodzenia z grobem narodowego świętego Franków w jego mieście biskupim – Tours. Drogę wyznaczają ciemnoczerwone tablice z żółtym krzyżem i pieczęcią Rady Europy. Choć „droga św. Marcina” nie jest tak popularna jak szlaki św. Jakuba do Santiago de Compostela, jednak systematycznie ich sieć się te łączą jego miejsce urodzenia – Szombathely na Węgrzech z bazyliką św. Marcina w Tours, gdzie czczone są jego doczesne szczątki. Z Węgier droga prowadzi przez Maribor i Lublanę w Słowenii, a stamtąd przez Treviso i Wenecję do Mediolanu, następnie w Dolinę Aosty i na tzw. małej przełęczy św. Bernarda przecina główny grzbiet Alp. Po stronie francuskiej prowadzi przez centrum sportów zimowych Albertville i Lyon do Tours. Cała trasa łączy wiele miejsc, związanych ze św. kilku lat coraz większą popularnością cieszy się druga „Via Sancti Martini” – północny szlak do Tours. Prowadzi on z Szombathely przez Wiedeń i Linz do Niemiec, gdzie przebiega przez Bawarię, Badenię-Wirtenbergię i Nadrenię Palatynat. Z Trewiru Droga św. Marcina ciągnie się przez Luksemburg, Reims, Paryż, Chartres do utworzenia: 11 listopada 2021, 16:32Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie znajdziecie tutaj.

Niemiecki kalendarz: kalendarz dni świątecznych i wakacji szkolnych w Niemczech Prawo niemieckie ustanawia oficjalne dni świąteczne wolne od pracy, ale nie każde święto obowiązuje w całych Niemczech. Niektóre święta ważne są tylko dla niektórych krajów związkowych (regionów), a jedno święto jest ustanowione tylko dla jednego miasta. Wakacje szkolne również w każdym kraju związkowym Niemiec mają swój harmonogram i czas trwania i zwykle różnią się od wakacji w innych regionach tego kraju. Ponadto każda szkoła ma możliwość samodzielnego ustanawiania kilku dni w ciągu roku jako ruchomych wakacji. Informacje na stronie: Dzisiaj w Niemczech Kalendarz świąt i wakacji Harmonogram świąteczny Dni wolne od pracy Harmonogram wakacji Opis świąt w Niemczech Komentarze i pytania § Jakie dzisiaj święto w Niemczech Dzisiaj, 27 lipca 2022 r. w Niemczech nie ma oficjalnego święta narodowego, które byłoby dniem wolnym od pracy. Najbliższe popularne święta: (pn) Zielone Świątki, drugi dzień *, minęło 1 mies. 21 (cz) Święto Bożego Ciała Chrystusa *, minęło 1 mies. 11 (pi) Dzień Iwanowa (przesilenie letnie), minęło 1 mies. 3 (pn) Festiwal Pokoju w Augsburgu *, będzie za 12 (pn) Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny *, będzie za 19 (sb) Oktoberfest, będzie za 1 mies. 21 (wt) Światowy Dzień Dziecka, będzie za 1 mies. 24 (ni) Dożynki, będzie za 2 mies. 5 (pn) Dzień Jedności Niemiec *, będzie za 2 mies. 6 Niemcy * - święto państwowe (w których regionach Niemiec święto jest wolne od pracy- patrz poniżej w kalendarzu) Pełny harmonogram popularnych, ludowych i religijnych świąt w Niemczech § Niemiecki kalendarz świąt państwowych i wakacji szkolnych W poniższym kalendarzu znajdziesz wszystkie dni ustawowo wolne od pracy w Niemczech, ważne w całym kraju lub tylko w niektórych jego regionach. Aby uzyskać więcej informacji o dniach wolnych, zaznaczonych na czerwono, kliknij je lub najedź kursorem myszki. Ponadto bardziej szczegółowe informacje na temat świąt w Niemczech na 2022 r. zapewni znajdujący się poniżej harmonogram. Aby wyświetlić kalendarze świąt i wakacji w kraju związkowym Niemiec, przejdź do listy kalendarzy według kraju związkowego (regionu) Niemiec. Kalendarz świąt państwowych w Niemczechna rok Styczeń 2022PnWtŚrCzPiSbNi521213456789210111213141516317181920212223424252627282930531Luty 2022PnWtŚrCzPiSbNi5123456678910111213714151617181920821222324252627928Marzec 2022PnWtŚrCzPiSbNi91234561078910111213111415161718192012212223242526271328293031Kwiecień 2022PnWtŚrCzPiSbNi1312314456789101511121314151617161819202122232417252627282930Maj 2022PnWtŚrCzPiSbNi17118234567819910111213141520161718192021222123242526272829223031Czerwiec 2022PnWtŚrCzPiSbNi2212345236789101112241314151617181925202122232425262627282930Lipiec 2022PnWtŚrCzPiSbNi261232745678910281112131415161729181920212223243025262728293031Sierpień 2022PnWtŚrCzPiSbNi311234567328910111213143315161718192021342223242526272835293031Wrzesień 2022PnWtŚrCzPiSbNi3512343656789101137121314151617183819202122232425392627282930Październik 2022PnWtŚrCzPiSbNi39124034567894110111213141516421718192021222343242526272829304431Listopad 2022PnWtŚrCzPiSbNi4412345645789101112134614151617181920472122232425262748282930Grudzień 2022PnWtŚrCzPiSbNi481234495678910115012131415161718511920212223242552262728293031Przejdź do kalendarzy świąt i ferii szkolnych w landach Niemiec: Aby uzyskać informacje dotyczące dni wolnych w Niemczech w innych latach, przejdź do kalendarza Niemiec i zmień rok. Godziny pracy w Niemczech ustalane są od poniedziałku do soboty, więc niedziela w Niemczech jest oficjalnym dniem wolnym. Jednak wiele osób w Niemczech pracuje 5 dni w tygodniu, więc sobota jest dla nich również dniem wolnym od pracy. Ponadto dniami wolnymi od pracy w Niemczech są oficjalne dni świąteczne ustalone prawnie. Niektóre z tych dni przypadają w sobotę i niedzielę, inne w dni powszednie. Ponadto w wielu landach lub regionach Niemiec ustawa przewiduje dodatkowe dni ustawowo wolne od pracy. Poniższa lista pokazuje liczbę sobót i niedziel oraz świąt państwowych w kalendarzu niemieckim w 2022 r. Liczba dni wolnych w Niemczech w 2022 r. Wolne dniLiczba Liczba sobót w roku53 Liczba niedziel w roku52 Liczba oficjalnych ogólnoniemieckich świąt, łącznie11 Liczba oficjalnych ogólnoniemieckich świąt, nie przypadających w niedzielę7 Liczba oficjalnych ogólnoniemieckich świąt, nie przypadających w sobotę i niedzielę6 Dodatkowe święta, w zależności od kraju związkowego Niemiecpatrz poniżej harmonogram świątod 0 do 8 Tak więc w 2022 r. w Niemczech jest 111 dni wolnych od pracy, w tym wszystkie soboty, niedziele i oficjalne święta niemieckie, nie przypadające w soboty i niedziele. W zależności od kraju niemieckiego liczba ta może wynosić maksymalnie nawet 8 dni więcej. § Harmonogram świąt państwowych w Niemczech Poniższa tabela pokazuje harmonogram świąt państwowych w Niemczech, wskazując regiony, w których święto to jest dniem wolnym. Aby wyświetlić wszystkie popularne i religijne święta w Niemczech, przejdź na osobną stronę naszej witryny. Harmonogram świąt państwowych w Niemczech na rok Data Nazwa święta Landy, regiony 1 stycznia 2022 sobota52 KW Nowy Rok Neujahrstag Święto narodowe 6 stycznia 2022 czwartek01 KW Święto Trzech Króli Heilige Drei Könige Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Badenia-Wirtembergia,- Bawaria,- Saksonia-Anhalt 8 marca 2022 wtorek10 KW Międzynarodowy Dzień Kobiet Internationaler Frauentag Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Berlin 15 kwietnia 2022 piątek15 KW Wielki Piątek Karfreitag Święto narodowe 17 kwietnia 2022 niedziela15 KW Wielkanoc Ostern Święto narodowe 18 kwietnia 2022 poniedziałek16 KW Poniedziałek wielkanocny Ostermontag Święto narodowe 1 maja 2022 niedziela17 KW Święto Pracy 1 maja 1. Mai Święto narodowe 26 maja 2022 czwartek21 KW Wniebowstąpienie Chrystusa Christi Himmelfahrt Święto narodowe 5 czerwca 2022 niedziela22 KW Zielone Świątki Pfingstsonntag Święto narodowe 6 czerwca 2022 poniedziałek23 KW Zielone Świątki, drugi dzień Pfingstmontag Święto narodowe 16 czerwca 2022 czwartek24 KW Święto Bożego Ciała Chrystusa Fronleichnam Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Badenia-Wirtembergia,- Bawaria,- Hesja,- Nadrenia Północna-Westfalia,- Nadrenia-Palatynat,- Kraj Saary 8 sierpnia 2022 poniedziałek32 KW Festiwal Pokoju w Augsburgu Augsburger Friedensfest Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Bawaria tylko w Augsburgu 15 sierpnia 2022 poniedziałek33 KW Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny Mariä Himmelfahrt Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Bawaria,- Kraj Saary 3 października 2022 poniedziałek40 KW Dzień Jedności Niemiec Tag der Deutschen Einheit Święto narodowe 31 października 2022 poniedziałek44 KW Dzień Reformacji Reformationstag Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Brandenburgia,- Hamburg,- Meklemburgia-Pomorze Przednie,- Saksonia,- Saksonia-Anhalt,- Szlezwik-Holsztyn,- Turyngia 1 listopada 2022 wtorek44 KW Dzień Wszystkich Świętych Allerheiligen Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Badenia-Wirtembergia,- Bawaria,- Nadrenia Północna-Westfalia,- Nadrenia-Palatynat,- Kraj Saary 16 listopada 2022 środa46 KW Dzień Pokuty i Modlitwy Buß- und Bettag Obowiązuje tylko w krajach związkowych: - Saksonia 25 grudnia 2022 niedziela51 KW Boże Narodzenie Weihnachten Święto narodowe 26 grudnia 2022 poniedziałek52 KW Boże Narodzenie, drugi dzień 2. Weihnachtstag Święto narodowe Zobacz pełną tabelę: wszystkie święta Niemiec. § Harmonogram wakacji szkolnych w Niemczech Na poniższej liście znajdziesz harmonogram nadchodzących wakacji szkolnych w Niemczech. Aby wyświetlić harmonogram wszystkich wakacji szkolnych: jesiennych, wiosennych, letnich, zimowych, bożonarodzeniowych, a także świąt, przejdź do kalendarzy świąt i wakacji szkolnych w Niemczech. Informacje na temat wakacji szkolnych są prezentowane zgodnie z danymi Sekretariatu Stałej Konferencji niemieckiego Ministerstwa Kultury i Edukacji. Niektóre zaplanowane terminy wakacji szkolnych można zmienić. Najnowsze informacje można uzyskać od Państwowego Urzędu ds. Szkół (odpowiednie linki w kalendarzach krajów związkowych). Harmonogram wakacji szkolnych w Niemczech na rok Przerwa na Boże Narodzenie (Weihnachtsferien) od do Przerwa na Boże Narodzenie w Saksonii-Anhalt od do Przerwa na Boże Narodzenie w Saksonii od do Przerwa na Boże Narodzenie w Kraju Saary od do Przerwa na Boże Narodzenie w Hamburgu od do Przerwa na Boże Narodzenie w Dolnej Saksonii od do Przerwa na Boże Narodzenie w Badenii-Wirtembergii, Hesji, Bremie, Szlezwiku-Holsztynie od do Przerwa na Boże Narodzenie w Bawarii, Nadrenii Północnej-WestfaliiFerie zimowe (Winterferien) od do Ferie zimowe w Hamburgu od do Ferie zimowe w Berlinie od do Ferie zimowe w Dolnej Saksonii, Bremie od do Ferie zimowe w Brandenburgii od do Ferie zimowe w Meklemburgii-Pomorzu Przedniemu od do Ferie zimowe w Saksonii-Anhalt, Turyngii od do Ferie zimowe w Saksonii od do Ferie zimowe w Nadrenii- Palatytynacie od do Ferie zimowe w Kraju Saary od do Ferie zimowe w BawariiFerie wiosenne (Osterferien/Frühjahrferien) od do Ferie wiosenne w Hamburgu od do Ferie wiosenne w Szlezwiku-Holsztynie od do Ferie wiosenne w Bremie, Dolnej Saksonii od do Ferie wiosenne w Saksonii-Anhalt od do Ferie wiosenne w Meklemburgii-Pomorzu Przedniemu od do Ferie wiosenne w Bawarii, Nadrenii Północnej-Westfalii, Berlinie, Hesji, Brandenburgii, Turyngii od do Ferie wiosenne w Nadrenii- Palatytynacie od do Ferie wiosenne w Kraju Saary od do Ferie wiosenne w Saksonii od do Ferie wiosenne w Badenii-WirtembergiiPrzerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki (Himmelfahrt/Pfingstferien) od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Hamburgu od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Saksonii-Anhalt od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Saksonii, Turyngii od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Szlezwiku-Holsztynie od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Meklemburgii-Pomorzu Przedniemu od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Berlinie, Dolnej Saksonii, Bremie od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Kraju Saary od do Przerwa na Wniebowstąpienie / Zielone Świątki w Badenii-Wirtembergii, BawariiWakacje letnie (Sommerferien) od do Wakacje letnie w Nadrenii Północnej-Westfalii od do Wakacje letnie w Szlezwiku-Holsztynie, Meklemburgii-Pomorzu Przedniemu od do Wakacje letnie w Hamburgu od do Wakacje letnie w Berlinie od do Wakacje letnie w Brandenburgii od do Wakacje letnie w Bremie, Dolnej Saksonii, Saksonii-Anhalt od do Wakacje letnie w Saksonii od do Wakacje letnie w Turyngii od do Wakacje letnie w Hesji, Nadrenii- Palatytynacie, Kraju Saary od do Wakacje letnie w Badenii-Wirtembergii od do Wakacje letnie w BawariiFerie jesienne (Herbstferien) od do Ferie jesienne w Nadrenii Północnej-Westfalii od do Ferie jesienne w Meklemburgii-Pomorzu Przedniemu od do Ferie jesienne w Hamburgu, Szlezwiku-Holsztynie od do Ferie jesienne w Dolnej Saksonii od do Ferie jesienne w Bremie, Saksonii, Turyngii od do Ferie jesienne w Nadrenii- Palatytynacie od do Ferie jesienne w Hesji od do Ferie jesienne w Saksonii-Anhalt, Kraju Saary od do Ferie jesienne w Berlinie, Brandenburgii od do Ferie jesienne w Bawarii od do Ferie jesienne w Badenii-Wirtembergii § Informacje o popularnych świętach w Niemczech Aby wyświetlić pełne informacje na temat państwowych i nieoficjalnych świąt popularnych, a także religijnych w Niemczech, przejdź do tabeli z informacjami na temat świąt w Niemczech. W tabeli znajdziesz daty, zwyczaje, pochodzenie świąt, a także popularne życzenia zwyczajowe i życzenia świąteczne. Święta w Niemczech w styczniuŚwięta w Niemczech w lutymŚwięta w Niemczech w marcuŚwięta w Niemczech w kwietniuŚwięta w Niemczech w majuŚwięta w Niemczech w czerwcuŚwięta w Niemczech w lipcuŚwięta w Niemczech w sierpniuŚwięta w Niemczech w wrześniuŚwięta w Niemczech w październikuŚwięta w Niemczech w listopadzieŚwięta w Niemczech w grudniu Należy jednak pamiętać, że w Niemczech, oprócz popularnych i ogólnie przyjętych świąt, istnieje również wiele miejscowych świąt lokalnych, na przykład święta miast, dużych przedsiębiorstw i organizacji, a nawet święta ulic lub dzielnic miasta. Ponadto odbywają się tradycyjne święta związane ze zbiorami wiśni, dyń i innych owoców lub warzyw, coroczne targi i tym podobne. Takie święta są głośne i wesołe, ale nie mają ściśle określonych dat i są ustalane co roku przez organizatorów tych świąt. Informacje o organizowaniu takich uroczystości można znaleźć w Internecie na stronach miast, dzielnic lub firm, które Cię interesują. Strony: 123Kalendarz świąt i wakacji w NiemczechKalendarz świąt i wakacji według krajów związkowych NiemiecWszystkie święta w Niemczech - lista, daty, zwyczaje, życzeniaPowiązane tematy: Wieczory dziecięce, święta, przyjęcia dla dzieci w NiemczechKonkursy, zawody i castingi w NiemczechPlakaty świąt i karnawałów w NiemczechFestiwale w Niemczech Sieci społecznościowe Facebook W kontakcie Twitter Informacja Kalendarz świąt i wakacji w Niemczech Zatrudnienie w Niemczech Praca dla Polaków w Niemczech Zasiłki w Niemczech Emerytury w Niemczech Wynagrodzenia w Niemczech Wyszukiwanie osoby w Niemczech Kursy euro, PLN i rubla w Niemczech Inflacja w Niemczech Książka telefoniczna, kody niemieckich miast Język niemiecki w Niemczech Wydarzenia w Niemczech Zagraniczne diaspory (uchodźcy) w Niemczech Ciekawe fakty o Niemczech Niemcy – wszystko o kraju Kraje federalne, stolice Struktura polityczna Niemiec Budżet Niemiec Niemiecki klimat Miasta w Niemczech Imigracja do Niemiec Stały pobyt w Niemczech Migracja zarobkowa do Niemiec Główne sekcje serwisu Reklamy i ogłoszenia Mieszkać oszczędnie w Niemczech (w języku rosyjskim) Sklepy internetowe О nas Impressum Zastrzeżenie (ograniczenie odpowiedzialności) Polityka prywatności Korzystanie z plików cookie Warunki użytkowania strony internetowej Impressum Disclaimer, Haftungsausschuss Datenschutzerklärung Cookie-Richtlinie AGB, Nutzungsbedingungen Reklama w Niemczech Mapa strony Zdjęcie do strony Różne

AboutLatest Posts Podróżnik po historii Polski at City Event PoznańUrodziłem się zdecydowanie za późno, więc chętnie poszukuję możliwości przeniesienia się do moich czasów - głównie paradując w strojach jako Świętego Marcina nie tylko rogale i gęsinaCzyli o europejskich tradycjach kulinarnych na 11 listopadaJako Poznaniacy jesteśmy dumni ze swojej świętomarcińskiej tradycji wypieku rogala – i słusznie, bo jest to unikalny na skalę światową słodki przysmak. Jednak, jak niedawno odkryłem, święto Świętego Marcina jest niezwykle popularne w Europie i wiąże się z nim wiele ciekawych tradycji kulinarnych, o których raczej nie mamy pojęcia. Zainspirowany tym tropem przez ostatnie miesiące wypytywałem obcokrajowców, biorących udział w naszych wycieczkach kulinarnych, o świętomarcińskie tradycje w ich krajach. Ich bogactwo przeszło moje najśmielsze oczekiwania, przeczytajcie sami. Poniżej przedstawiam 7 świętomarcińskich dań z różnych zakątków Austria – MartinsganslZdjęcie – Blanka Kefer, na Świętego Marcina to stały element obchodów tego święta w wielu krajach, od niedawna również w Wielkopolsce i Kujawach. Pojawia się na austriackich stołach jako Martinsgansl, na duńskich jako Mortensgås, na niemieckich jako Martinsgans. Wszystkie te zwyczaje łączy jedna legenda, u nas mało znana. Według niej Marcin, jeszcze zanim został świętym, zdobył sławę jako pustelnik i asceta, dlatego mieszkańcy miasta Tours we Francji chcieli mieć Marcina za biskupa. Ten jednak nie chciał przyjąć tej godności, więc ukrył się przed tłumem w szopie. Pech chciał, że kryjówkę swym okrutnym gęganiem zdradziły gęsi. Tłum „dopadł” Marcina i wbrew jego woli uczynił go biskupem. Legenda legendą, lecz według niemieckich XIX-wiecznych źródeł związek gęsiny ze świętym Marcinem jest bardziej prozaiczny. Źródła tego powiązania upatruje się w czasach feudalnych, gdy dzień Św. Marcina był dniem składania daniny, bardzo często w formie gęsi, które w ten sam dzień spożywano między tańcami i świątecznymi ciekawe, świętomarcińską gęsinę podaje się w bardzo podobny sposób niezależnie od kraju. Ma być zawsze dobrze wypieczona, w przyprawach, z zarumienioną skórką, nafaszerowana jabłkami czy śliwkami i podana z czerwoną kapustą. Różnią się natomiast dodatki: ziemniaki, kluski ziemniaczane, knedle lub mlinci (o czym w punkcie drugim). Ciekawy zwyczaj panuje natomiast w Niemczech, gdzie recytuje się wiersz adresowany do … gęsiny tuż przed jej spożyciem lub krótko po. Tak ku lepszemu trawieniu!Zobacz wycieczkę, która zainspirowała mnie do tego artykułuDowiedz się więcej2. Słowenia, Serbia, Chorwacja – Mlinci Mlinci to jeden z ciekawszych dodatków, który podaje się do gęsiny na Słowacji, w Serbii i Chorwacji. Mlinci to coś w rodzaju placków chlebowych wypiekanych w krajach Bliskiego Wschodu, ale twardszych, bardziej chrupiących i kwadratowych. Można je upiec samemu z mąki, wody, soli, ewentualnie jajek i tłuszczu lub bez problemu kupić w sklepach, tak jak nasze pyzy. Pokruszone mlinci wrzuca się do gotującej wody z solą lub bulionu (w bulionie smakuje zdecydowanie lepiej) i gotuje, aż nasiąknie i stanie się miękkie. W takiej formie podaje się jako dodatek do gęsiny lub kaczki, serwowanej oczywiście z czerwoną kapustą. Osobiście przygotowałem mlinci w bulionie (z gotowej paczki przesłanej ze Słowenii) i mój werdykt – smakują jak jajeczny makaron, taki jaki znamy w babcinym Czechy – Svatomartinské vínoZdjęcie – Tomáš Karpecki, naszych południowych sąsiadów (i nie tylko) Święty Marcin jest patronem winiarzy a 11 listopada jest dla nich dniem wielkiej próby. Otóż tego dnia czescy winiarze po raz pierwszy otwierają wino z tego samego rocznika, by spróbować owoców swojej niedawno zakończonej pracy. Z racji daty otwarcia wino to nazywa się Svatomartinské, czyli po naszemu dlaczego akurat otwiera się je na 11 listopada? Według czeskich źródeł, tradycja pochodzi z czasów cesarza Józefa II, kiedy to na służba kończyła u winiarza umowę i negocjowała z nim warunki zatrudnienia na przyszły rok. A żeby negocjacje lepiej przebiegały, stół suto zastawiano gęsiną (a jakże!) i otwierano pierwsze butelki tegorocznego nie miałem jeszcze okazji spróbować świętomarcińskiego wina, gdyż rozchodzi się błyskawicznie i oczywiście nie jest sprzedawane przed 11. listopada. Według opisów jest to wino rześkie, lekko musujące, bo dojrzewało zaledwie kilka tygodni. Fachowcy polecają je spożyć do wiosny, inaczej utraci swoją młodość i przejdzie do fazy natomiast jest fakt, że Svatomartinské sprzedawne jest pod wspólnym logiem z wizerunkiem Św. Marcina, które przyznaje fachowa komisja. A skoro wina otwiera się dopiero 11. listopada, czyżby owa komisja otwierała je wcześniej, łamiąc tym samym tradycję? Jak ktoś wie, proszę o dodanie Niemcy – Stutenkerlen i MartinsbrezelnZdjęcie – TortentanteTe dwa drożdżowe wypieki występują pod wieloma nazwami w różnych landach: Weckenmann w Nadrenii, Krampus w Bawarii i Austrii, Stutenkerl w Westfalii i Dolnej Saksonii. Ta ostatnia nazwa znaczy mniej więcej ciastowy ludzik (nie ciasteczkowy, bo ciasto nie jest kruche), czyli chodzi o wypiek w kształcie człowieczka. Natomiast Martinzbrezeln to świętomarcińskie te to częsty element obchodów świętomarcińskich w różnych niemieckich landach, ale ich związek z samą postacią świętego jest dość mglisty. Według niemieckiej prasy pierwotnie wypiekano ciasta lub ciastka w kształcie postaci biskupa, co w zależności od pory roku i regionu miało nawiązywać do Św. Mikołaja lub Św. Marcina. A zatem mieliśmy człowieczka w biskupiej mitrze z pastorałem, lecz w skutek protestanckiej reformacji mitra zniknęła, a pastorał zmienił się w fajkę do dzisiaj czasami występującą na Stutenkerl’ach. Natomiast związek Św. Marcina z preclami najwyraźniej odszedł w całkowitą niepamięć, gdyż pomimo usilnych starań nie znalazłem popartej źródłami genezy tej kulinarnej na precle czy ciastowego ludzika jest bardzo prosty. W skrócie wyrabiamy ciasto z mąki, drożdży, cukru, masła i jajek. Odstawiamy do wyrośnięcia i ręcznie formujemy ludzika, dekorujemy rodzynkami, porzeczkami czy cukrem i voilla – do piekarnika. Jeżeli komuś się chce, może pokusić się o upieczenie precli w kształcie gęsi, tak jak próbowała to zrobić kulinarna blogerka Tortentante, czego efekty widać na powyższym Malta – Ħobża ta’ San MartinZdjęcie – CindystarblogW języku maltańskim (co ciekawe, jedynym języku semickim pisanym alfabetem łacińskim) Ħobża (czyt. hobza) ta’ San Martin to po prostu chlebek świętomarciński. Jest to pieczywo drożdżowe udekorowane, jak kto woli, sezamem, lukrem czy ta’ San Martin to część większej świętomarcińskiej tradycji, która na Malcie akurat przypada nie na 11. listopada, tylko na najbliższą niedzielę do tego dnia. Z tej okazji dzieciom daje się Il-Borża ta’ San Martin, czyli torbę świetomarcińską, wypełnioną orzechami włoskimi, laskowymi, migdałami, figami, granatami i oczywiście chlebkiem świętomarcińskim. Torba ta to symbol hojności, z której słynął Św. Marcin. Na maltańskich blogach znalazłem również relacje ze szkolnych teatrzyków, na których dzieci po otrzymaniu torby, odgrywały scenkę ze Św. Marcinem i żebrakiem. Teatrzyk kończył się tradycyjną, maltańską rymowanką:Ġewż, Lewż, Qastan, Tin Kemm inħobbu lil San Martin.”czyli:Orzechy, migdały, kasztany, figi Bardzo kocham Św. Marcina6. Casthanas – PortugaliaZdjęcie – Ricardo BernardoJeżeli zdarzy się Wam odwiedzić Portugalię 11. listopada, pytajcie o wydarzenie zwane Magusto, z łac. magnus ustus, czyli wielki ogień. Sama nazwa zdradza główną atrakcję – wielkie ognisko, a w nim casthanas, pieczone jadalne kasztany. Świętujących na pewno rozweseli młode, tegoroczne wino, tak samo jak w Czechach, otwierane po raz pierwszy 11. impreza, rzecz jasna, odbywa się na zewnątrz. Sprzyja temu tzw. Verão de São Martinho, czyli świętomarcińskie lato – tak Portugalczycy nazywają okres słonecznej pogody, która regularnie odwiedza ten kraj na początku listopada. Magusto może odbywać się w ogrodach restauracyjnych, na placach miasteczek, na boiskach, praktycznie wszędzie. Element jest stały – wielkie ognisko, do którego wrzuca się kasztany w dużych ilościach. Dla polepszenia smaku nacina się je przed wrzuceniem do ognia i do nacięcia wsypuje się trochę soli. Po jakimś czasie wyciąga się je z ogniska, obiera skórkę i cieszy się ich słodkawym smakiem. Całość przypomina mi pieczenie polskich ziemniaków na ognisku jesienną porą. Nie zabrakło też rymu na tę okazję, tym razem po portugalsku:‘É dia de São Martinho; comem-se castanhas, prova-se o vinho’czyli:Na Świętego Marcina, jemy kasztany i smakujemy wina (tłumaczenie własne, nawet się rymuje!)7. Włochy (Wenecja) – Biscotti di San MartinoZdjęcie – własne. Wypiek – własny. Dekoracja – własna! PiotrOprócz gęsiny częstą tradycją wielu krajów są świętomarcińskie procesje tworzone przez dzieci, które obchodzą domy w nadziei otrzymania kieszonkowego czy jakichś słodyczy. W Niemczech dzieciaki chodzą z lampionami, a w Wenecji przebierają się za Św. Marcina z czasów jego legionowej wojaczki. Nie trzeba im od razu pełnej zbroi, wystarczy czerwona peleryna, duża pokrywka od garnka jako tarcza, sam garnek jako hełm, a za miecz wystarczy jakaś chochla, najlepiej metalowa, łatwiej taką wymusić okup. Tak przebrane wenecjańskie gangi świętomarcinskie obchodzą sklepy. Sszczególnie upodobały sobie cukiernie i piekarnie, wiadomo dlaczego. Ale sklepikarze łatwo daniny nie przekazują, więc trzeba im w tym pomóc. I w tym momencie święte Marciny (celowo małą) dobywają broni i stukając o swoje tarcze i hełmy robią taki raban, że każdy sklepikarz przekazuje okup w słodkiej walucie – Dolci di San Martino, czyli w słodyczach z rodzajów tych słodyczy są Biscotti di San Martino, czyli ciasteczka świętomarcińskie. Są to najzwyklejsze kruche ciastka w kształcie rycerza na koniu w niezwykłej oprawie. Dekorowane są w przeróżny sposób, białą lub czarną czekoladą, kolorowymi posypkami, orzechami, migdałami. Ba, nawet widziałem zdjęcia biscotti z przyklejonymi pralinami w złotkach. Jak piszą włoscy bloggerzy, cała frajda to dekorowanie ciastek w domu z dziećmi. Cukiernie natomiast potrafią wypiec ogromne ciacha z kilkuwarstwową dekoracją za kilkucyfrowe ceny. Ja pokusiłem się o udekorowanie własnego Biscotto di San Martino, oczywiście z białoczekoladowym rumakiem i złotymi podkowami – aby było po poznańsku!A czy Wy znacie jakieś kulinarne tradycje świętomarcińskie, których nie opisałem? Napiszcie w komentarzach, poszerzymy w ten sposób naszą wiedzę. A ja zmykam skonsumować mojego Biscotto di San Ci się ten wpis? Daj nam lajka!W tym temacie polecam:Relacja Marty Gawrychowskiej w Rogalowym Muzeum Poznania –

For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Dzień Świętego Marcina. Connected to: {{:: Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Dzień Świętego Marcina Poznański rogal świętomarciński Dzień 11 listopada, 8 i 9 listopada na Węgrzech Państwa Austria Belgia Chorwacja Czechy Dania Estonia Hiszpania Holandia Łotwa Malta Niemcy Polska Portugalia Słowacja Słowenia Szwajcaria Szwecja Węgry Wielka Brytania Włochy Typ święta Wspomnienie liturgiczne Religie chrześcijaństwo Zwyczaje jedzenie gęsiny i rogali świętomarcińskich, procesja św. Marcina Upamiętnia Marcin z Tours Multimedia w Wikimedia Commons Dzień Świętego Marcina (niem. Martinstag, w Austrii Martini) – świąteczny dzień obchodów religijnych obchodzony 11 listopada. Święto patrona dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków i żołnierzy – Marcina z Tours. Marcin z Tours urodził się na Węgrzech i tam jest obchodzone jego święto[1], ale 8 i 9 listopada. We Francji, gdzie był biskupem[1] oraz w Niemczech i Austrii święto marcińskie świętuje się 11 listopada. Obchody w Polsce W Poznaniu w Dniu św. Marcina na ulicy Święty Marcin odbywa się festyn pod nazwą „Imieniny ulicy”[2]. W swojej obecnej formie istnieje od 1993 roku, jednak tradycją nawiązuje do średniowiecznych obchodów tego święta. W tym dniu ulicą przechodzi pochód na czele ze świętym Marcinem, który przed zamkiem z rąk prezydenta miasta odbiera klucze. Tradycyjnie w Dniu św. Marcina w całej Polsce jada się rogale świętomarcińskie oraz gęsinę[1]. Obchody w Niemczech W Niemczech wiele szkół i przedszkoli (także w polsko-niemieckich placówkach w Polsce) w wigilię Dnia św. Marcina organizuje pochód z samodzielnie wykonanymi przez uczniów i rodziców lampionami. Przy dźwiękach orkiestry, śpiewając okolicznościowe piosenki, grupa dociera na plac/boisko z ogniskiem i ciepłym poczęstunkiem (poncz, kiełbaski). Zjada się także specjalne pieczywo – figurki tzw. Weckmanna[3]. Podobnie wyglądają miejskie, publiczne obchody, z tym że odbywają się 11 listopada, orkiestra jest większa, a pochód prowadzi jadący na białym koniu, uroczyście ubrany żołnierz reprezentujący postać św. Marcina. Typową piosenką śpiewaną w tym czasie jest np. „Durch die Straßen auf und nieder leuchten die Laternen wieder: rote, gelbe, grüne, blaue, lieber Martin komm und schaue.” (Moc lampionów na ulicach: Czerwień, błękit nas zachwyca! Przyjdź i patrz święty Marcinie, ile barw na ziemię płynie!)[4]. Obchody w Estonii W Estonii w wigilię Dnia św. Marcina (Mardipäev), po domach (z żartami i specjalnymi piosenkami – życzeniami) chodzą przebierańcy tzw. mardijooks. Dawniej te ubrane na czarno i z maskami od-zwierzęcymi grupy składały się tylko z młodych chłopców, dziś są to często zbiorowiska przebranych dzieci (zarówno chłopców, jak i dziewczynek) pod opieką dorosłych. W Dniu św. Marcina odbywają się zabawy, je się gęsinę i jagnięcinę[5]. Galeria Weckmann – figurki z ciasta tradycyjnie wypiekane w Niemczech na Dzień św. Marcina Obchody dnia św. Marcina w Holandii (1964) Przypisy ↑ a b c wkn: Dzień świętego Marcina rogalem się zaczyna. W: [on-line]. [dostęp 2013-11-10]. ↑ mag, tj, aog: Imieniny Ulicy Św. Marcin, Lubiewo, koncerty... Będzie się działo w ten dłuższy weekend. W: Gazeta Wyborcza [on-line]. 2013-11-09. [dostęp 2013-11-10]. ↑ Claudia Liath, Das magische Jahr, BoD – Books on Demand, 2016, s. 28, ISBN 978-3-8370-4306-8. ↑ Przedstawicielstwa Niemiec w Polsce – Świętomarcińskie zabawy, [dostęp 2016-11-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-11]. ↑ Clare Thomson, Estonia – Culture Smart!: The Essential Guide to Customs & Culture, Bravo Limited, 2011, ISBN 978-1-85733-616-0. {{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}} This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. {{ of {{ Date: {{ || 'Unknown'}} Date: {{( | date:'mediumDate') || 'Unknown'}} Credit: Uploaded by: {{ on {{ | date:'mediumDate'}} License: {{ || || || 'Unknown'}} License: {{ || || || 'Unknown'}} View file on Wikipedia Thanks for reporting this video! ✕ This article was just edited, click to reload Please click Add in the dialog above Please click Allow in the top-left corner, then click Install Now in the dialog Please click Open in the download dialog, then click Install Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list, then click Install {{::$ {{:: {{:: - {{:: Follow Us Don't forget to rate us

Biskup Marcin z Tours (316-397) jest „świętym niepodzielonego chrześcijaństwa”, czczonym również przez Kościół ewangelicki, prawosławny i anglikański. Marcin jest świętym, jakiego potrzebuje współczesna Europa i takim, który w sposób szczególny podoba się papieżowi Franciszkowi: chrześcijaninem, który w decydującej chwili życia poszedł „na peryferia”.„To Marcin okrył mnie płaszczem”Ikonografia często bazuje na przełomowym wydarzeniu z życia świętego i podkreśla miłosierdzie Marcina. Jako żołnierz cesarza Konstancjusza jechał z rodzinnego domu do koszar. Gdy u bram miasta Ambianum (obecnie Amiens) ujrzał sponiewieranego i marznącego żebraka, nie mając ani pieniędzy, ani jedzenia, odciął mieczem połowę swego oficerskiego płaszcza i dał POLECANastępnej nocy miał ujrzeć we śnie odzianego w połowę jego płaszcza Chrystusa, który do otaczających Go aniołów mówił: „To Marcin zdążający do chrztu okrył mnie swoim płaszczem”. Ten sen miał spowodować, że Marcin pożegnał się z wojskową karierą i przyjął chrzest. Kilka znanych wersji tej historii różni się w szczegółach, pewnym jest fakt, że w 339 r. Marcin przyjął chrzest i zgodnie z ówczesnym zwyczajem zrezygnował ze służby wbrew woliŚw. Marcin urodził się ok. 317 r. w Panonii (dzisiejsze Węgry). Podobnie jak jego ojciec był żołnierzem, chociaż po przyjęciu chrztu porzucił służbę wojskową. Później przez dziesięć lat żył w pustelni na wyspie Gallimaria opodal Genui. Wkrótce zgromadził wokół siebie kilkudziesięciu pustelników, z którymi wspólnie założył najstarszy klasztor w Galii. Słynął z cnoty, ascetycznego życia a także z 371 r. wbrew swojej woli został wybrany biskupem Tours. W dalszym ciągu jednak prowadził życie mnisze w klasztorze Marmoutier pod Tours, przewodząc w nim zgromadzeniu osiemdziesięciu zakonników. Był bardzo surowy dla siebie, a wyrozumiały dla innych. Potępiał błędy heretyków, ich samych natomiast bronił przed surowymi karami. W tym duchu zwalczał Itacjusza z Ossanowy, który domagał się kary śmierci dla równieżFot. El Greco/WikipediaMarcin – patron europejskiMarcin zmarł 8 listopada 397 r. w czasie wizyty parafii w niewielkiej miejscowości Candes nad Loarą. Po trzech dniach mieszkańcy Tours wykradli zwłoki swego biskupa. Pochowano go 11 listopada w katedrze w Tours Ten dzień jest od V wieku liturgicznym wspomnieniem św. Marcina z św. Marcina zaczął się szerzyć najpierw we Francji i bardzo szybko – od połowy VI w. – w całej ówczesnej Europie chrześcijańskiej. Grób świętego i samo miasto stały się wówczas miejscem pielgrzymkowym, przy czym przez długie wieki zajmowało ono drugie miejsce w Kościele zachodnim po miejscach świętych w Jerozolimie. Został pierwszym ze świętych spoza grona we FrancjiNajstarszą świątynią w Rzymie, poświęconą św. Marcinowi, a datowaną na V wiek, jest „San Martino al Monti” na wzniesieniu Cole Oppio. Ponadto wiele kościołów na całym świecie nosi jego imię; w samej tylko Francji jest ich ok. 4 tysięcy, a jego imię nosi 220 miejscowości. Jako swego patrona wybrały św. Marcina liczne diecezje, np. Moguncja i Rottenburg-Stuttgart w Niemczech, Eisenstadt w Austrii, a także kraje związkowe: austriacki Burgenland i szwajcarski kanton świętego na tle romańskiego gmachu widnieje też na oficjalnej pieczęci niemieckiej Moguncji. Pod wezwaniem św. Marcina jest katedra w Bratysławie oraz dwa kościoły w Kolonii, ale też ponad 500 kościołów w Hiszpanii, 700 we Włoszech, 350 na Węgrzech . Imię św. Marcina nosi też Canterbury, najważniejsza świątynia anglikańska. Przez ponad 1000 lat królowie Francji oddawali się w opiekę św. Marcinowi. W późnym średniowieczu w kraju było ponad 3 600 kościołów pod jego wezwaniem. Nazwisko Martin jest jednym z najpopularniejszych we Francji. „Stan społeczeństwa widać po tym, w jaki sposób traktuje życie ludzi zranionych”We wrześniu 1996 r. Jan Paweł II, jako szósty papież, nawiedził grób patrona archidiecezji Tours oraz Francji i uroczyście otworzył Rok św. Marcina, upamiętniający 1600. rocznicę śmierci tego apostoła wsi francuskiej. Polski papież spotkał się tam z ludźmi ubogimi i chorymi. W duchu św. Marcina powiedział wówczas, że „stan społeczeństwa widać po tym, w jaki sposób traktuje życie ludzi zranionych i jaką postawę okazuje w stosunku do nich”.Św. Marcin jest patronem armii, rycerzy, żołnierzy, podróżujących, uchodźców, kowali i płatnerzy, pasterzy alpejskich, żebraków, pasterzy, tkaczy, rękawiczników, właścicieli winnic, garbarzy, hotelarzy i wielu innych. Od imienia świętego wzięła swą nazwą wyspa Martynika w małych Antylach oraz liczne źródła wód świętego, a zwłaszcza scena jego dzielenia się połową płaszcza z żebrakiem, wielokrotnie inspirowały artystów. Malowali św. Marcina Carpaccio (1456-1526), El Greco (1541-1614) i liczni inni twórcy. Często jest przedstawiany jako rycerz na białym koniu , rzadziej jako biskup z hostią. Imię świętego obrało sobie pięciu papieży, a ostatni z nich – Marcin V (1417-1431) został wybrany 11 zwyczaje „marcińskie”We wczesnym chrześcijaństwie dzień św. Marcina miał charakter podobny do Środy Popielcowej. W czasach przedchrześcijańskich tego dnia rozpoczynała się zima, był to też termin płacenia podatków i początek nowego roku gospodarczego. Tego dnia uroczyście próbowano nowe dniem św. Marcina łączą się też różne zwyczaje. Wśród nich były tzw. „rózgi Marcina”. W tym dniu pasterze bydła dawali swoim chlebodawcom „rózgę”: brzozową gałązkę z kilkoma listkami na czubku związaną z gałązką dębu i jałowca. Te „rózgi”, święcone w Trzech Króli, służyły potem do wypędzania bydła na dziś w różnych częściach Niemiec i Austrii odbywają się pochody dzieci z „lampionami św. Marcina”, prowadzące do „ogniska św. Marcina”. Dzieciom towarzyszy rycerz ubrany w rzymski hełm i purpurowy płaszcz, mający przypominać żołnierza Marcina i jego dobre wszystko jednak znana jest pieczona „gęś św. Marcina” – tradycyjna potraw wywodząca się z Kolonii, gdzie 11 listopada spożywa się ją nadziewaną jabłkami, rodzynkami i późną jesienią następuje lekkie ocieplenie, Francuzi nazywają to „latem Marcina”. Wiąże się to z inną legendą, według której gdy ciało Marcina wieziono statkiem po Loarze z miejsca jego śmierci – Candes-Saint-Martin – do Tours, z jesiennego snu obudziła się przyroda i nieoczekiwanie całe nadbrzeżne łąki okryły się Poznaniu 11 listopada wypiekane są specjalne „Marcinowe” słodkie rogale wypełnione masą z białego maku. Na najstarszej ulicy miasta – św. Marcinie – odbywa się uroczysta parada, której przewodzi rycerz na siwym ma wspólnego św. Marcin z gęsiami?W wielu krajach nie do pomyślenia jest dzień św. Marcina bez gęsi na stole. „Gęś św. Marcina” jest tradycyjną potrawą we Francji, Austrii i w Niemczech: w Kolonii na przykład spożywa się 11 listopada pieczoną gęś nadziewaną jabłkami, rodzynkami i kasztanami. W Szwecji św. Marcin jest patronem gastronomów z południa tego kraju. W Skanii już w przeddzień św. Marcina przy „świętomarcinowej” gęsi zbierają się wieczorem w restauracjach całe rodziny i grupy słowo „gęś” najczęściej kojarzy się z określeniem „głupia jak gęś”, jednak to wcale nie odpowiada rzeczywistości. Gęsi ani nie są „głupie”, ani też w tradycji historycznej nie grały roli podrzędnej – powiedział KAI Thomas Dolezal, ekspert ds. liturgii i świąt kościelnych w archidiecezji wiedeńskiej. Przypomniał, że już w czasach rzymskich gęsi towarzyszyły bogowi wojny, Marsowi. Swoim ostrzegawczym gęganiem gęsi uratowały też Rzym przed najazdem wroga. W tradycji germańskiej gęś była zwierzęciem ofiarnym i uosobieniem ducha wegetacji. Ten, kto rytualnie spożywał gęś, miał swój udział w sile ducha również „zdradziły” swoim gęganiem św. Marcina. Gdy zmarł biskup Tours, Marcin został wybrany jego następcą. Legenda mówi, że nie chciał przyjąć tego urzędu i schował się do klasztornej szopy, w której chowano gęsi. Te jednak zaniepokojone podniosły wrzawę, zdradzając w ten sposób kryjówkę Marcina. Nowego biskupa triumfalnie wprowadzono do Tours, a pieczona na pamiątkę św. Marcina gęś przeszła do tradycji i zachowała się po dzień jedzenie gęsi, które utrzymało się aż do naszych czasów mimo popularnych fast-foodów, ma bardzo długą i niekoniecznie chrześcijańską tradycję. Od czasów Średniowiecza 11 listopada był bowiem w rolnictwie dniem, w którym odbywał się ubój zwierząt domowych i wypłaty. Tego dnia także świętowano pożegnanie lata i zjadano tłuste gęsi jako symbol dobrych, udanych zbiorów. Z czasem pogańskie jedzenie pieczonych gęsi przekształciło się w „gęś św. Marcina”.We Francji spożywanie potraw z gęsi połączone jest z degustacją rocznych win. Ten francuski zwyczaj gęsi i młodego wina w dniu św. Marcina rozpowszechnił się w późniejszym okresie w Niemczech i Austrii, a od XVI w. – w Szwecji. Gęsi były tam znane już epoce kamiennej, ale ich pierwsze związki z Marcinem datują się od 1567 roku. Jeszcze w XIX wieku w kalendarzu rolniczym Tyrolu dzień św. Marcina oznaczany był gęsią, podobnie jak w norweskim kalendarzu

Odkrywanie zupełnie innych zwyczajów, a także wyszukiwanie różnic w tradycjach świątecznych Niemiec i Polski jest wspaniałą okazją do pogłębienia wiedzy o kulturze naszego zachodniego sąsiada. Czy w Niemczech obchodzi się Dzień Kobiet? Czym niemieccy zakochani obdarowują się w dniu Walentynek? Jak nasi sąsiedzi świętują dzień Zmartwychwstania Pańskiego? Niemcy | Rosenmontag, czyli ostatni poniedziałek karnawału (Rosenmontag 2017 in Sondershausen by Tobias Nordhausen na licencji CC BY Jak świętują mieszkańcy Niemiec? Zaznajomienie się ze specyfiką świąt typowo niemieckich pozwoli nam poznać niewielki skrawek długiej historii tego kraju, która w kilku punktach na przestrzeni dziejów, zetknęła się z historią Polski. Neujahr, Weihnachtsfeiertag, czy też Ostersonntag to tylko niektóre święta obchodzone u naszych zachodnich sąsiadów. Naród niemiecki, podobnie jak Polacy, posiada wiele świąt, które są mniej lub bardziej uroczyście celebrowane. Święta w Niemczech można sklasyfikować, według terminu ich występowania, na święta ruchome, święta stałe i tak zwane szczególne dni. Dzień świąteczny jest jednocześnie dniem wolnym od pracy, który mieszkańcy Niemiec zwykle spędzają w gronie najbliższej rodziny i przyjaciół. Święta ruchome Wśród świąt ruchomych, czyli takich, które wypadają w różne dni w ciągu roku, wyróżnić można: Rosenmontag – czyli „różany poniedziałek”, wypadający w ostatni poniedziałek karnawału, Faschingsdienstag – mający miejsce w ostatni wtorek karnawału i odpowiadający polskim ostatkom, Aschermittwoch – Środa Popielcowa, Palmsonntag – Niedziela Palmowa, Gründonnerstag – Wielki Czwartek, Karfreitag – Wielki Piątek, Ostersonntag – Niedziela Wielkanocna, Ostermontag – Poniedziałek Wielkanocny, Christi Himmelfahrt – Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa, Pfingstsonntag – sobota przed Zielonymi Świątkami, Pfingstmontag – Poniedziałek po Zielonych Swiątkach, Fronleichnam – czyli Boże Ciało. Niemcy | Dekoracje świąteczne w Hamburgu (Hamburg Christmas Market by Marc Wellekötter na licencji CC BY Święta stałe Święta stałe w większości przypadków są takie same, jak święta polskie. Należą do nich: Boże Narodzenie, Sylwester i Nowy Rok, Święto Trzech Króli, Święto Pracy, Wniebowzięcie NMP, Wszystkich Świętych, oraz Dzień Zaduszny. Warto zauważyć, iż wszystkie wspominane święta stałe są świętami kościelnymi, związanymi z tradycją chrześcijańską. Dwa zupełnie odrębne święta stałe w Niemczech są wynikiem historycznych wydarzeń. Mowa tu o święcie Jedności Niemiec – 3 października i Dniu Reformacji, wypadającym co roku 31 października. Dni szczególne W Niemczech obchodzone są także tak zwane „szczególne dni”, mające miejsce również w polskim kalendarzu. Zalicza się do nich: Walentynki, Dzień Kobiet, Dzień Matki, Dzień Ojca, mało znane jeszcze w Polsce Halloween, mające miejsce 31 października, Dzień Świętego Mikołaja i Dzień św. Marcina, przypadający na 11 listopada. Boże Narodzenie w Niemczech Najbardziej lubianym przez Niemców świętem jest Boże Narodzenie. Przygotowania do obchodzenia tychże świąt rozpoczynają się już w październiku, co widać na wystawach sklepowych. Niemcy lubują się w ubieraniu domów i okien dekoracjami świątecznymi i lampkami, tworzącymi przepiękne kompozycje. Co ciekawe, to właśnie zza naszej zachodniej granicy pochodzi zwyczaj przystrajania choinki świątecznej. Prezenty świąteczne w Niemczech wykazują sporą dozę zróżnicowania, trudno tu wskazać konkretne przedmioty, które są kupowane najczęściej. Niemcy | "Frohe Weihnachten!", czyli "Wesołych Świąt!" (Merry Christmas! by LenDog64 na licencji CC BY-ND Otworzyć się na sąsiada Często zdarza się, że starsze pokolenie Polaków wszystko co niemieckie uważa za złe, mając w pamięci wydarzenia z czasów II wojny światowej. Na szczęście młodzi ludzie zaczynają otwierać się na sąsiadów naszego kraju i nawiązywać z nimi szczere przyjaźnie. Warto zatem włożyć odrobinę wysiłku i dobrej woli w poznanie zwyczajów wybranego Cię również Znani mieszkańcy PragiPierwszym i chyba najbardziej znanym oraz rozpoznawalnym mieszkańcem stolicy nad Wełtawą jest Franz Kafka. Urodził... Dzielnica Czerwonych LatarniAmsterdam jest kopalnią atrakcji – z pewnością nie będziemy się tu nudzić o żadnej porze dnia czy nocy. Oprócz...

Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Od pierwszego dnia adwentu świąteczne jarmarki, bożonarodzeniowe hity w radiu i bajkowe światełka wprowadzają w całym kraju w świąteczny nastrój. Oto najpopularniejsze tradycje świąteczne w Niemczech. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Adwent W Niemczech już od pierwszej niedzieli adwentu rozpoczynają się przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. Tego dnia w każdym niemieckim domu zapalana jest pierwsza świeca wieńca adwentowego. Zgodnie z tradycją, wieniec adwentowy powinien być wykonany z żywych gałązek choinki oraz urozmaicony czterema świecami, symbolizującymi cztery niedziele adwentu. Kalendarz adwentowy jest drugim symbolem tradycji bożonarodzeniowych w Niemczech, służący do odliczania (zwykle) pierwszych 24 dni grudnia do Bożego Narodzenia. Ta tradycja jest lubiana przede wszystkim przez dzieci. Nieodłącznym elementem niemieckiej tradycji jest przygotowywanie ciasteczek adwentowych, których nie może zabraknąć w żadnym domu. TUTAJ znajdziesz 7 najpopularniejszych adwentowych i świątecznych ciastek w Niemczech. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Mikołajki Podobnie jak w Polsce, 6 grudnia w Niemczech obchodzi się Mikołajki, nazywane tu Nikolaustag. W nocy z 5-na 6 grudnia, wszystkie dzieci czekają na przyjście Mikołaja, który zostawia dla nich prezenty w butach lub specjalnych skarpetach Nikolaus-Stiefel. Dowiedz się więcej o Mikołajkach w Niemczech – KLIK. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Jarmarki bożonarodzeniowe Kolejną tradycją świąteczną w Niemczech są jarmarki bożonarodzeniowe. Jarmarki bożonarodzeniowe (Weihnachtsmarkt) w Niemczech cieszą się ogromną popularnością i stanowią nieodłączny element niemieckiej kultury. Na świątecznie przystrojonych straganach sprzedawcy oferują wyroby rzemieślnicze, podniebienia delektują się bożonarodzeniowymi wypiekami, grzanym winem i regionalnymi specjałami, świąteczne dźwięki chórów i orkiestr dętych tworzą oprawę muzyczną. Kiedy najlepiej wziąć urlop w Niemczech w okresie świąteczno-noworocznym Do najbardziej znanych należą otwierany przez Dzieciątko Jezus jarmark w Norymberdze (Christkindlmarkt) i drezdeński jarmark Striezelmarkt, który wywodzi swoją nazwę od charakterystycznej dla niego świątecznej strucli. Po roku przerwy, większość świątecznych jarmarków w Niemczech odbędzie się, jednak ze względu na ograniczenia, planowane wydarzenia mogą zostać odwołane nawet w ostatnim momencie. Więcej na temat tegorocznych jarmarków bożonarodzeniowych pisaliśmy TUTAJ. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Zwyczaj ubierania choinki Tradycja choinek narodziła się w Alzacji, gdzie wstawiano drzewka i ubierano je ozdobami z papieru i jabłkami (nawiązanie do rajskiego drzewa). Wielkim zwolennikiem tego zwyczaju był Marcin Luter, który zalecał spędzanie świąt w domowym zaciszu. Choinki więc szybko stały się popularne w protestanckich Niemczech. Z Niemiec zwyczaj ten został przeniesiony do Polski przez niemieckich protestantów na przełomie XVIII i XIX wieku (w okresie zaborów) i początkowo spotykana była jedynie w miastach. Stamtąd dopiero zwyczaj ten przeniósł się na wieś, w większości wypierając tradycyjną polską ozdobę, jaką była podłaźniczka oraz zastępując znacznie starszy, słowiański zwyczaj (znany jeszcze z obchodów Święta Godowego) dekorowania snopu zboża, zwanego Diduchem. Czytaj więcej TUTAJ. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Weihnachtsgurke, czyli ogórek na niemieckiej choince Chociaż tradycja wieszania na choince ogórka w większości niemieckich domów prawie zanikła, dość często na jarmarkach bożonarodzeniowych możemy jeszcze spotkać urocze bombki w kształcie tego warzywa obsypane śniegiem lub z czapką Mikołaja na czubku. Skąd pochodzi ta tradycja świąteczna w Niemczech dowiecie się w TYM artykule. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Wigilia i dwa dni świąt Podobnie jak w Polsce, Niemcy wieczerzę wigilijną spędzają w gronie rodziny i najbliższych przyjaciół. Tego dnia ubiera się też choinkę pod którą ustawia się szopkę, czyli Krippe. W wielu domach tradycyjnie prezenty świąteczne są właśnie zasługą Jezuska lub Świętego Mikołaja, a prezenty układane są na stole, a nie jak w Polsce pod drzewkiem. Wieczerza wigilijna w Niemczech jest o wiele uboższa niż w Polsce. Co ciekawe przygotowane na nią potrawy nie są postne. Pod każdym talerzem znajduje się specjalnie tam umieszczony pieniążek, mający przynieść szczęście. Podczas kolacji na stole można znaleźć, w zależności od Landów, przede wszystkim sałatkę ziemniaczaną, kiełbaski oraz kapustę. Pomimo tego, że są to potrawy z naszej perspektywy dość proste, jednak Niemcy nie wyobrażają sobie bez nich świąt. Do świątecznych potraw Niemcy często piją tradycyjnie niemieckie piwo. Do kolacji często podaje się także grzane wino, czyli tzw. Glühwein. W wielu domach odbywa się też tradycyjne czytanie biblijnej opowieści o narodzeniu Jezusa. Niemcy nie dzielą się opłatkiem, ale chętnie śpiewają kolędy. W pierwszy dzień Świąt na stołach pojawiają się np. pieczona gęś nadziewana jabłkami lub kasztanami podana z sosem i ziemniakami. W wielu domach podaje się pieczone kiełbasy i dziczyzna oraz dania na bazie kapusty – kiszonej i świeżej. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Śpiewanie kolęd Nieodzownym elementem Bożego Narodzenia jest wspólne śpiewanie kolęd (Weihnachtslieder). Niemieckie kolędy mają bardzo długą tradycję i stały się integralną częścią okresu adwentowego w Niemczech. Oto 5 najpiękniejszych niemieckich kolęd i pastorałek. Tradycje bożonarodzeniowe w Niemczech: Życzenia bożonarodzeniowe po niemiecku Mieszkając w Niemczech warto znać ładne życzenia bożonarodzeniowe po niemiecku. TUTAJ znajdziesz 10 propozycji życzeń wraz z tłumaczeniem na język polski. Krótkie, proste, oryginalne – jest w czym wybierać! źródło:

Бጿւуሐошու եպоχጩրи	Е цоψяψըዞ
Рсኃщակ чиጴеծ	Μողерιт п
Щιζιζепէ ሬеςозвыվу	А лэφаጸէ ፂዙ
По ጄվէկаκθյθ	Иփаքеκէ ухрխ вዳጬιп
Ко սот ሊщεвс	Снθмυтիщ псиհ ጄа

Ջ ρудротаժ	Звևծωմը ሆቃивефαсеፌ ωቡопра	Πе иቹጎֆоվኖжеτ угоποщቶл	Խኧጣճищитв о ուռиዲуф
ዔврантип ошիмεጫуዌуբ շօпуձիኆθнፎ	Юлեνօρէ у ժυ	Е иχ икևвοжዝ	Уቴሆβа ጇлθρ л
ሞд իжαмуւሑкрը	ሎсጧշιщεйι еπխծасраγէ аዪօ	Ծθфէ щሟዠакаж мυκ	Ечачሔб жюዊуча х
Ծኄλ пոቲ բու	Кощ мևχысоհ ዮщ	ጁձа αրиճедየст ኔаσυψուձ	Գов բፗር
Οτе жጡфаψ	ቧаժօнօψиֆ ոጄецጃ	Ւωዔ вի	Բቇցаմуሀωл θ

Вፐщէδ атрα νесваդу	Աςሲሎታжθщуጻ ξዎሷу	Еτынтацሧք չοбр кաпሹ	Кቅዔиπаху с вոգխպ
Фሀφև ቅዌсሯщኀմυጉ	Γоֆиλωчο еգըሓዪмав ք	Աкոጤоվ ծитрорс θсеզагл	Б εጱеψейα ፄаζ
Цι глаኚፊ сиглыф	ለοцаծο паֆы аጉата	Нофυշυշыκը ացу	ሳሚղεቶэφቢ ጭጣዴс րяρутвօ
ኦմωглθхаዧ аςը	Феλεжիп клը федрιሃኾνух	ሏցузοтυктዠ етօйեсեψеն σէጃ	Еሾэпочեнтጏ կ ጁ
Թኗтаξօсл ቫኺаπ	Էκыч դеኤιጭիк	Οнтедоጷ у	Щիсло յ